Guðrúnarkviða hin fyrsta.
Gvdrvn sat yfir Sigvrði dꜹþom; hon grét eigi sem adrar konor, en hon var bvin til at springa af harmi. Til gengo bǫþi konor oc karlar at hvgga hana, enn þat var eigi ꜹ́ðuelt. Þat er sꜹgn manna, at Gvdrvn hefði etiþ af Fafnis hiarta, oc hon scilþi þvi fvgls rꜹdd. Þetta er enn qveþit vm Gvdrvno:
1



 5
Ár var þatz Gvðrv́n
gordiz at deyia,
er hon sat sorgfvll
yfir Sigvrþi;
gerþit hon hiv́fra
ne hondom slá
ne qveina vm
sem konor adrar.
2



 5
Gengo iarlar
alsnotrir fram,
þeir er hardz hvgar
hana lꜹtto;
þeygi Gvdrvn
grata matti,
sva var hon moþvg,
mvndi hon springa.
3



 5
Sato itrar
iarla brvþir
gvlli bvnar
fyr Gvdrvno;
hver sagdi þeirra
sinn of trega,
þann er bitrastan
vm beþit hafði.
4

 3



 7
Þa qvaþ Giaflꜹg
Givca systir:
„Mic veit ec a moldo
mvnarlꜹsasta:
hefi ec fimm vera
forspell beþit,
tveggia dǫtra,
þriggia systra,
átta brǫþra,
þo ec eín lifi.“
5



 5
Þeygi Gvðrvn
grata matti,
sva var hon moþvg
at mꜹg dꜹðan
oc harþhvgvþ
vm hręr fylcis.
6

 3



 7
Þa qvaþ þat Herborg
Hvnalanz drotning:
„Hefi ec harþara
harm at segia:
minir siꜹ synir
svnnanlanz,
verr inn átti,
i val fello.
7

 3
Faþir oc moþir,
fiorir brǫþr,
þꜹ a vagi
vindr of léc,
barþi bara
viþ borþþili.
8



 5
Sialf scylda ec gꜹfga,
sialf scylda ec gꜹtva,
sialf scylda ec hꜹndla
hrǫr þeirra;
þat ec alt vm beiþ
ein missere,
sva at mer mangi
mvnar leitaþi.
9



 5
Þa varþ ec hapta
oc hernvma
sams misseris
siþan verþa;
scylda ec screyta
oc scva binda
hersiss qvan
hverian morgin.
10



 5
Hon ęgdi mer
af afbryþi
oc horþom mic
hꜹggom keyrþi;
fann ec hv́sgvma
hvergi in betra,
enn hvsfreýio
hvergi verri.
11



 5
Þeygi Gvðrvn
grata matti,
sva var hon moþvg
at mꜹg dꜹðan
oc harþhvgvþ
vm hręr fylcis.
12

 3



 7
Þa qvaþ þat Gvllrꜹnd
Givca dottir:
„Fá kantv, fostra!
þott þv froþ sér,
vngo vifi
annspioll bera.“
Varaþi hon at hylia
vm hrǫr fylcis.
13



 5
Svipti hon blø̨io
af Sigvrþi
oc vatt vengi
fyr vifs kniám:
„Littv a livfan,
legþv mvnn v gron,
sem þv halsaþir
heilan stilli!“
14



 5
A leít Gvdrvn
eino sinni,
sa hon dꜹglings scꜹr
dreyra rvnna,
franar sionir
fylcis liþnar,
hvgborg iofvrs
hiorvi scorna.
15

 3
Þa hné Gvdrvn
hꜹll v bólstri,
haddr losnaþi,
hlyr roþnaþi,
enn regns dropi
rann niþr vm knę.
16



 5
Þa grét Gvdrvn
Givca dottir,
sva at tár flvgo
tresc i gognom,
oc gvllo viþ
gęss i tv́ni,
mǫrir fvglar,
er męr átti.
17

 3



 7
Þa qvaþ þat Gvllrꜹnd
Givca dottir:
„Yccrar vissa ec
astir mestar
manna allra
fyr mold ofan;
vnþir þv hvarki
v́ti ne inni,
systir mín!
nema hia Sigvrþi.“
18

 3



 7
Þa qvaþ þat Gvdrvn
Givca dottir:
„Sva var minn Sigvrþr
hia sonom Givca,
m vęri geirlꜹ́cr
or grasi vaxinn,
a vęri biartr steinn
a band dreginn,
iarknasteinn,
yfir ꜹdlingom.
19



 5
Ec þotta oc
þioþans reccom
hverri hǫri
Herians disi;
nv em ec sva litil,
sem lꜹf sę
opt i ꜹlstrom,
at iofvr dꜹþan.
20



 5
Sacna ec i sessi
oc i sęingo
míns málvinar,
valda megir Givca,
valda megir Givca
mino bolvi
oc systvr sinnar
sárom grati.
21



 5



 9
Sva er vm lyþa
landi eyþit,
sem er vm vnn
eiþa svarþa;
mana þv, Gvnnarr!
gvllz vm niota,
þeir mvno þer bꜹgar
at bana verþa,
er þv Sigvrþi
svarþir eiþa.
22



 5
Opt var i tv́ni
teiti meiri,
þa er minn Sigvrþr
sꜹþladi Grana
oc þeir Brynhildar
biþia foro,
armrar vettar,
illo heilli.“
23



 5
Þa qvaþ þat Brynhildr
Bvþla dottir:
„Vꜹn sę sv vęttr
vers oc barna,
ęr þic, Gvdrvn!
graz vm beiddi
oc þer i morgon
málrv́nar gaf.“
24

 3

 5



 9
Þa qvaþ þat Gvllrond
Givca dottir:
„Þegi þv, þioþleiþ!
þeirra orða!
vrdr ꜹdlinga
hefir þv ę veriþ,
recr þic alda hverr
illrar scepno,
sorg sara
siꜹ konvnga
oc vinspell
vifa mest.“
25

 3
Þa qvaþ þat Brynhildr
Bvþla dottir:
„Veldr einn Atli
ollo bolvi
of borinn Bvþla,
broþir minn.
26



 5
Þa ęr viþ i hꜹll
hvnscrar þioþar
eld a iofri
ormbeþs litom,
þess hefi ec gangs
goldit siþan,
þeirrar synar,
samc ey.“
27



 5
Stoþ hon vnd stoþ,
strengþi hon elri,
brann Brynhildi
Bvþla dottvr
eldr or ꜹgom,
eitri fnęsti,
er hon sár vm leit
a Sigvrþi.
Gvdrvn gecc þan brꜹ́t til scogar a eyþimercr oc for alt til Danmarcar oc var þar m Þoro Haconar dottvr siꜹ misseri. Brynhildr vildi ęigi lifa ęptir Sigvrþ; hon let drepa þręla sina átta oc fimm ambottir; þa lagði hon sic sverþi til bana, sva sem sęgir i Sigurdar qviþo inni scommo.