Helgakviða Hiörvarðssonar.
Fra Hiorvarþi oc Sigrlinn.
Hiorvarþr het konvngr, hann atti fiórar konor: ein het Alfhildr, son þeirra het Heðinn; onnor het Sęreiþr, þeirra son het Hvmlvngr; in þriþia het Sinrióþ, þeirra son het Hymlingr. Hiorvarþr konvngr hafði þess heit strengt at eiga þa kono er hann vissi vęnsta. Hann spvrþi, at Svafnir konvngr atti dottvr allra fegrsta, sv het Sigrlinn. Iþmvndr het iarl hans; Atli var hans son, er for at biþia Sigrlinnar til handa konvngi. Hann dvalþiz vetrlangt meþ Svafni konvngi. Fránmarr het þar iarl, fostri Sigrlinnar; dottir hans het Alof. Iarlinn ręþ, at meyiar var syniat, oc fór Atli heim. Atli iarls son stoþ einn dag viþ lvnd noccorn, enn fvgl sat i limonom vppi yfir hanom oc hafdi heyrt til, at hans menn kꜹlloþo vęnstar konor þęr er Hiorvarþr konvngr atti. Fvglinn qvacaþi, enn Atli lyddi, hvat hann sagdi; hann qvaþ:
1



 5
„Sáttv Sigrlinn
Svafnis dottvr,
meyna fegrsto
i Mvnarheimi?
þo ero hagligar
Hiorvarþz konor,
gvmnom þiccia
at Glasisslvndi.“

2




 5
Atli qvaþ:
„Mvndo v Atla
Iþmvndar son,
fvgl froþhvgaþr!
fleira męla?“

Fvglinn qvaþ:
„Mvn ec, ef mic bvðlvngr
blóta vildi
oc kys ec þaz ec vil
or konvngs garþi.“

3



 5
Atli qvaþ:
„Kiosattv Hiorvarþ
ne hans sono,
ne inar fꜹgro
fylcis brvþir,
eigi brvþir þęr
er bvþlvngr a;
cꜹpom vel saman!
þat er vina kynni.“

4



 5
Fvglinn qvaþ:
„Hof mvn ec kiosa,
hꜹrga marga,
gvllhyrndar kýr
fra grams bvi,
ef hanom Sigrlinn
sefr a armi
oc onꜹþig
iofri fylgir.“
Þetta var, aþr Atli fǫri; en er hann com heim oc konvngr spvrþi hann tiþinda, qvaþ hann:
5





 7
„Hꜹfom erfiþi
oc ecci orindi,
mara þrꜹ́t óra
a meginfialli,
vrþom siþan
sęmorn vaþa;
þa var oss syniat
Svafnis dottvr,
hringom gęddrar,
er ver hafa vildom.“
Konvngr baþ, at þeir scyldo fara annat sinn; fór hann sialfr. Enn er þeir komo vp a fiall oc sa á Svavaland, [sa þeir] lanzbrvna oc ioreyki stora. Reiþ konvngr af fiallino fram i landit oc toc natból viþ a eina. Atli helt vorþ oc for yfir ana; hann fann eit hvs. Fvgl micill sat a hvsino oc gętti oc var sofnaþr. Atli scꜹ́t spioti fvglinn til bana; enn i hvsino fann hann Sigrlinn konvngs dottvr oc Alofo iarls dottvr oc hafði þęr baþar brá/t m ser. Fránmarr iarl hafði hamaz i arnar lici oc varit þęr fyr hernom m fiolkyngi. Hroþmarr het konvngr, biþill Sigrlinnar; hann drap Svava konvng oc hafþi ręnt oc brent landit. Hiorvarþr konvngr fecc Sigrlinnar, en Atli Álofar.
Hiorvarþr oc Sigrlinn atto son micinn oc vęnan; hann var þa/gvll, ecki nafn festiz viþ hann. Hann sat a hꜹgi, hann sa riþa valkyrior nív, oc var ein gꜹfvgligvst; hon qvaþ:
6



 5
„Siþ mvndv, Helgi!
hringom raþa,
ricr rógapaldr!
ne Rꜹþvlsvollom,
— ꜹrn gól arla —
ef þv ę þegir,
þottv harþan hvg,
hilmir! gialdir.“

7



 5
Helgi qvaþ:
„Hvat letr þv fylgia
Helga nafni,
brvþr biartlitvþ!
allz þv bioþa ręþr?
Hygg þv fyr ꜹllom
atqþom vel!
þigg ec eigi þat,
nema ec þic hafa.“

8



 5
Valkyria qvaþ:
„Sverþ veit ec liggia
i Sigarsholmi
fiorvm fǫra
en fimm togo;
eit er þeirra
ꜹllom betra
vignesta bꜹl
oc variþ gvlli.
9



 5
Hringr er i hialti,
hvgr er i miþio,
ogn er i oddi
þeim er eiga getr;
liggr m eggio
ormr dreyrfaðr,
enn a valbꜹsto
verpr naþr hala.“
Eylimi het konvngr, dottir hans var Svava, hon var valkyria oc reiþ lopt oc log; hon gaf Helga nafn þetta oc hlifþi hanom opt siþan i orrostom. Helgi qvaþ:
10



 5
„Ertattv, Hiorvarþr!
heilraþr konvngr,
folcs oddviti!
þottv frǫgr sér;
leztv eld eta
iofra bygþir,
enn þeir angr viþ þic
ecci gorþo.
11



 5
Enn Hroþmarr scal
hringom raþa
þeim er atto
orir niþiar;
sa sez fylkir
fǫst at lifi,
hygz aldꜹþa
arfi at raþa.“
Hiorvarþr svarar, at hann mvndi fa liþ Helga, ef hann vill hefna moþvrfꜹþvr sins. — Þá sotti Helgi sverþit, er Svava uisaþi hanom til; þa for hann oc Atli oc feldo Hroþmar oc vnno morg þrecvirki. Hann drap Hata iotvn, er hann sat a bergi noccoro. Hælgi oc Atli lágo scipom i Hatafirþi; Atli helt vorð inn fyrra lvt nętrinnar. Hrimgerþr Hata dottir qvaþ:
12


 4
„Hverir ro hꜹldar
i Hatafirþi?
scioldom er tialdat a scipom;
frǫcnliga latiþ,
fát hygg ec yþr siazc;
kennit mér nafn konvngs!“

13


 4
Atli qvaþ:
„Helgi hann heitir,
enn þv hvergi mát
vinna grand grami;
iarnborgir ’ro
vm ꜹþlings flota,
knegoþ oss falor fara.“

14


 4
Hrimgerþr qvaþ:
„Hve þic heitir,
halr inn ámatki?
hve þic calla konir?
fylcir þer trvir,
er þik i fꜹgrom lętr
beiz stafni bva.“

15


 4
Atli qvaþ:
„Atli ec heiti,
atall scal ec þer vera,
mioc em ec gifrom gramastr;
vrgan stafn
ec hefi opt bvit
oc qvalþar qveldriþor.
16


 4
Hve þv heitir,
hala nagraþvg?
nefndv þinn, fála! fꜹþvr;
nív rꜹstom
er þv scyldir neþarr vera,
oc vaxi þer a badmi barr!“

17


 4
Hrimgerþr qvaþ:
„Hrimgerþr ec heiti,
Hati het minn faþir,
þann vissa ec amatcastan iotvn;
margar brvþir
hann let fra bvi tecnar,
vnz hann Helgi hió.“

18


 4
Atli qvaþ:
„Þv vart, hala!
fyr hildings scipom
oc lát i fiarþar mynni fyr;
ręsiss recca
er þv vildir Rán gefa,
ef þer kǫmiþ i þverst þvari.“

19


 4
Hrimgerþr qvaþ:
„Dvliþr ertv nv, Atli!
drꜹms qveþ ec þer vera,
síga lętr þv́ brýnn fyr brár;
moþir mín la
fyr mildings scipom,
ec drecþa Hlꜹþvarz sonom i hafi.
20


 4
Gneggia myndir þv, Atli!
ef þv geldr ne vęrir,
brettir sinn Hrimgerþr hala;
aptarla hiarta
hygg ec at þitt, Atli! se,
þott þv hafir hreina rꜹdd.“

21


 4
Atli qvaþ:
„Remi mvn þer ec þiccia,
ef þv reyna knatt
oc stiga ec a land af legi;
ꜹll mvntv lemiaz,
ef mer er alhvgat,
oc sveigia þinn, Hrimgerþr! hala.“

22


 4
Hrimgerþr qvaþ:
„Atli! gac þv a land,
ef afli treystiz,
oc hittomc i vic Varins;
rifia retti
er þv mvnt, reccr! fá,
ef þv mer i krymmor kǫmr.“

23


 4
Atli qvaþ:
„Mvnca ec ganga,
r gvmnar vacna
oc halda of visa vorþ;
era mer orvęnt,
nęr oro kǫmr
scass vp vndir scipi.“

24


 4
Hrimgerþr qvaþ:
„Vaci þv, Helgi!
oc bǫt viþ Hrimgerþi,
er þv lezt hꜹggvinn Hata;
eina nót
kna hon hia iofri sofa,
þa hefir hon bꜹlva bǫtr.“

25


 4
Helgi qvaþ:
„Loþinn heitir er þic scal eiga,
leiþ ertv mannkyni,
sa byr i Þolleyio þvrs,
hvndvíss iotvnn,
hrꜹnbva verstr,
sa er þer macligr maþr.“

26


 4



 8
Hrimgerþr qvaþ:
„Hína vildo heldr, Helgi!
er reþ hafnir scoda
fyrri nott m firom;
margvllin męr
mer þotti afli bera;
her ste hon land af legi
oc festi sva yþarn flota;
hon ein þvi vęldr,
er ec eigi mac
bvþlvngs monnom bana.“

27


 4
Helgi qvaþ:
„Heyrþv nv, Hrimgerþr!
ef ec bǫti harma þer,
segþv gǫrr grami:
var sv eín vętr,
er barg ꜹþlings scipom,
ęþa foro þęr fleire saman?“

28


 4



 8
Hrimgerþr qvaþ:
„Þrennar nivndir meyia,
þo reiþ ein fyr
hvit vnd hialmi męr;
marir hristvz,
stoþ af mꜹnom þeirra
dꜹgg i divpa dali,
hagl i hava viþo;
þan kǫmr m ꜹldom ár,
alt var mer þat lęitt er ec lęitc.“

29


 4
Atli qvaþ:
„Avstr littv nv, Hrimgerþr!
ef þic lostna hefr
Hęlgi helstꜹfom;
a landi oc a legi
borgit er lofþvngs flota
oc siclings monnom iþ sama.
30


 4
Dagr ęr nv, Hrimgerþr!
en þic dvalþa hefir
Atli til aldrlaga;
hafnarmarc þyccir
hlęgligt vera,
þars þv i steins líci stendr.“
Helgi konvngr var allmicill hermaþr; hann com til Eylima konvngs oc baþ Svávo dottvr hans. Þꜹ Helgi oc Svava veittvz várar oc vnnoz fvrþo mikit. Svava var heima m feþr sinom, enn Helgi i hernaþi; var Svava valkyria en sem fyrr. Heþinn var heima m fꜹþvr sinom, Hiorvarþi konvngi, í Noregi. Heþinn for einn saman heim or scógi iólaaptan oc fann trollkono; sv reiþ vargi oc hafði orma at tꜹmom oc bꜹþ fylgd sina Heþni. Nei sagði hann. Hon sagði: „Þess scaltv gialda at bragarfvlli.“ Vm qveldit oro heitstrengingar; var framleiddr sonargꜹltr, logðo menn þar a hendr sinar oc strengdo menn þa heit at bragarfvlli. Heþinn strengði heít til Svavo Eylima dottvr, vnnvsto Helga broðvr sins, oc iþraþiz sva mioc, at hann gecc a brꜹt villistigo svþr a lond, oc fann Helga broþvr sinn. Helgi qvaþ:
31



 5
„Komþv heill, Heþinn!
hvat kantv segia
nyra spialla
or Noregi?
hvi er þer, stillir!
steyct or landi
oc ert einn kominn
oss at finna?“

32

 3
Heþinn qvaþ:
„Mic hefir myclo glǫpr
meiri sóttan,
ec hefi kęrna
ena konvngborno
brvþi þina
at bragarfvlli.“

33



 5



 9
Helgi qvaþ:
„Sacaz eigi þv!
sꜹnn mvno verþa
ꜹlmal, Heþinn!
occor beggia.
Mer hefir stillir
stefnt til eyrar,
þriggia natta
scylac þar koma;
if er mer a þvi,
at ec aptr coma,
þa ma at góðo
goraz slict, ef scal.“

34



 5
Heþinn qvaþ:
„Sagdir þv, Helgi!
at Heþinn vęri
góþs verþr fra þer
oc giafa storra;
þer er sǫmra
sverþ at rioþa,
enn friþ gefa
fiandom þinom.“

35



 5
Þa qvaþ Helgi:
„Reiþ a vargi,
er rekviþ var,
flioþ eitt, er Heþin
fylgio beiddi;
hon vissi þat,
at veginn mvndi
Sigrlinnar sonr
a Sigarsvollvm.“
Þat qvaþ Helgi, þviat hann grvnaþi vm feigþ sina oc þat at fylgior hans hofðo vitiaþ Heþins, þá er hann sa konona riþa varginom.
Alfr het konvngr, son Hroþmars, er Helga hafði voll haslaþan a Sigarsvelli a þriggia natta fresti. Þar var orrosta micil, oc fecc þar Helgi banasár.
36



 5
Sendi Helgi
Sigar at ríþa
eptir Eylima
einga dottvr:
„Biþ bralliga
bvna verþa,
ef hon vill finna
fylci kvicvan!“

37



 5
Sigarr qvaþ:
„Mic hefir Helgi
hingat sendan
viþ þic, Svava!
sialfa at męla;
þic qvaþz hilmir
hitta vilia,
r itrborinn
ꜹndo tyndi.“

38



 5
Svava qvaþ:
„Hvat varþ Helga
Hiorvarþz syni?
mer er harðliga
harma leitat,
ef hann sęr vm lek
a sverþ vm beít,
þeim scal ec gvmna
grand vm vinna.“

39



 5
Sigarr qvaþ:
„Fell her i morgon
at Frecasteini
buþlvngr sa er var
baztr vnd solo;
Alfr mvn sigri
ꜹllom raþa,
þott þetta sinn
þꜹrfgi vęri.“

40



 5
Helgi qvaþ:
„Hęil verþv Svava!
hvg scaltv deila,
sia mvn i heimi
hinnztr fvndr vera;
tiá bvþlvngi
blǫþa vndir,
mer hefir hiorr com
hiarta iþ nęsta.
41



 5
Biþ ec þic, Svava!
— brvþr grátattv! —
ef þv vill mino
mali lyða,
at þv Heþni
hvilo gorvir
oc iofvr vngan
ástom leiþir.“

42



 5
Svava qvaþ:
„Melt hafda ec þat
i Mvnarheimi,
þa er mer Helgi
hringa valþi,
myndiga ec lostic
at liþinn fylci
iofvr okvnnan
armi veria.“

43



 5
Heþinn qvaþ:
„Kysto mic, Svava!
kem ec eigir
Rogheims a vit
ne Rꜹþvlsfialla,
r ec hefnt hefic
Hiorvarþz sonar,
þess er bvðlvngr var
beztr vnd solo.“
Helgi oc Svava er sagt at vęri endrborin.