Helreið Brynhildar.
Eptir dꜹþa Brynhildar váro gor bál tvꜹ, annat Sigvrþi, oc brann þat fyrr, enn Brynhildr var a oþro brend, oc var hon i reiþ þeirri, er gvðvefiom var tioldoþ. Sva er sagt, at Brynhildr ok meþ reiðinni a helveg oc for vm tv́n, þar er gygr noccor bio. Gygrin qvaþ:
1



 5		 „Scaltv i gognom
ganga eigi
grioti stvdda
garða mina;
betr semþi þer
borða at rekia ę,
heldr enn vitia
vers annarrar.
2



 5		 Hvat scaltv vitia
af Vallandi,
hvarfúst hꜹfvþ!
hvsa minna?
þv hefir, vár gvllz!
ef þic uita lystir,
mild af hondom
mannz bloþ þuegit.“

3



 5		 Brynhildr qvaþ:
„Bregþv eigi mer,
brvþr or steini!
þott ec uęrac
i uikingo;
ec mvn occor
ǫþri þiccia,
hvars menn ęþli
occart kvnna.“

4



 5		 Gygrin qvaþ:
„Þv vart, Brynhildr
Bvdla dottir!
heilli versto
i heim borin;
þv hefir Givca
vm glatat bornom
oc bvi þeirra
brvgðit goðo.“

5



 5		 Brynhildr qvaþ:
„Ec mvn segia þer
svinn or reiþo
vitlꜹssi mioc,
ef þic vita lystir,
hve gorðo mic
Givca arfar
astalꜹsa
oc eiþrofa.
6



 5		 Let hami vára
hvgfvllr konvngr
átta systra
vndir eic borit;
var ec vetra tolf,
ef þic vita lystir,
er ec vngom gram
eiþa seldac.
7 Heto mic allir
i Hlymdꜹlom
Hildi vndir hialmi
hverr er kvnni.
8



 5		 Þa let ec gamlan
a Godþioþo
Hialmgvnnar nęst
heliar ganga;
gaf ec vngom sigr
Avþo broþor,
þar varþ mer Oþinn
ofreiþr vm þat.
9



 5		 Lꜹc hann mic scioldom
i Scatalvndi
rꜹþom oc hvitom,
randir snvrto;
þann bað hann slita
svefni minom,
er hvergi landz
hrǫþaz kynni.
10



 5		 Let hann vm sal minn
svnnanverþan
havan brenna
her allz viþar;
þar baþ hann einn þegn
yfir at riþa,
þannz mer fǫrði gvll,
þatz vnd Fafni la.
11



 5		 Reiþ goþr Grana
gvllmiþlandi,
þars fostri minn
fletiom styrþi;
einn þotti hann þar
ollom betri
vikingr Dana
í verþvngo.
12



 5		 Svafo viþ oc vnþom
i sęing einni,
sem hann minn broþir
vm borinn vęri;
hvartki knatti
hond yfir annat
átta nottom
occart leggia.
13



 5		 Þvi brá mer Gvdrvn
Giv́ca dottir,
at ec Sigvrþi
svefac a armi;
þar varþ ec þess vís,
er ec vildigac,
at þꜹ velto mic
i verfangi.
14



 5		 Mvno viþ ofstríþ
allz til lengi
konor oc karlar
qvicqvir fǫdaz;
við scolom ocrom
aldri slíta
Sigvrþr saman.
Seycstv, gygiarkyn!“