Brot af Sigurðarkviðu.
**
*
**

[1]



 5
Hꜹgni qvaþ:
„  .   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .   .;
[hvat hefir Sigvrþr
til] saka vnnit,
er þv frǫcnan uill
fiorvi nęma?“

[2]



 5
Gvnnar qvaþ:
„Mer hefir Sigvrþr
selda eiþa,
eiþa selda,
alla logna;
þa vęlti hann mic,
er hann vera scyldi
allra eiþa
einn fvlltrvi.“

[3]



 5
Hꜹgni qvaþ:
„Þic hefir Brynhildr
bꜹl at gerva
heiptar hvattan
harm at vinna;
fyrman hon Gvðrv́no
goðra raþa,
enn siþan þer
sin at nióta.“
[4]



 5
Svmir vlf sviþo,
svmir orm sniþo,
svmir Gothormi
af gæra deildo;
aþr þeir mętti
meins vm lystir
a horscom hal
hendr vm leggia.
[5]



 5
Soltinn varþ Sigvrþr
svnnan Rinar,
hrafn af meiþi
hát callaði:
„Ycr mvn Atli
eggiar rioþa,
mvno vígscá
of viþa eiþar.“
[6]



 5
Vti stoþ Gvðrun
Givca dottir
oc hon þat orða
allz fyrst vm qvað:
„Hvar er nv Sigvrþr
seggia drottinn,
er frǫndr minir
fyrri ríþa?“
[7]

 3
Einn þvi Hꜹgni
andsvor vęitti:
„Svndr hꜹfom Sigvrþ
sverþi hꜹgginn,
gnapir ę grár iór
yfir gram dꜹþom.“
[8]



 5
Þa qvað þat Brynhildr
Bvdla dottir:
„Vel scolot niota
vapna oc landa;
einn mvndi Sigvrþr
ꜹllo raþa,
ef hann lengr litlo
lifi heldi.
[9]



 5
Vęria þat sęmt,
at hann sva reþi
Givca arfi
oc Gota mengi,
er hann fimm sono
at folcroþi
gvnnarfvsa
getna hafþi.“
[10]



 5
Hló þa Brynhildr
— bǫr allr dvnþi —
eino sinni
af ꜹllom hvg:
„Lengi scoloþ niota
landa oc þegna,
er þer frǫcnan gram
falla letoþ.“
[11]



 5
Þa qvaþ þat Gvþrvn
Givca dottir:
„Mioc melir þv
miclar firnar;
gramir hafi Gvnnar
gꜹtvaþ Sigvrþar!
heiptgiarns hvgar
hefnt scal verþa.“
[12]



 5
Fram var qvelda,
fiolþ var drvccit,
þa var hvivetna
vilmal taliþ;
sofnoþo allir,
er i sęing qvomo,
einn vacþi Gvnnarr
ꜹllom lengr.
[13]



 5
Fót nam at hrǫra,
fiolþ nam at spialla,
hitt herglꜹtvþr
hyggia tęþi,
hvat þeir a baþmi
baþir sꜹgðo
hrafn ey oc orn,
er þeir heim riþo.
[14]



 5
Vacnaþi Brynhildr
Bvðla dottir
dis scioldvnga
fyr dag litlo:
„Hvetiþ mic eþa letiþ mic
— harmr er vnninn
sorg at segia
a sva lata!“
[15]



 5
Þꜹgdo allir
viþ þvi orði,
fár kvnni þeim
flioþa-latom,
er hon gratandi
gorðiz at segia
þat er hlǫiandi
hꜹlþa beiddi.

[16]



 5



 9
Brynhildr qvaþ:
„Hvgða ec mer, Gvnnarr!
grimt i svefni,
svalt alt i sal,
ętta sęing kalda;
enn þv, gramr! riþir
glꜹms andvani,
fiotri fatlaþr,
i fianda liþ;
sva mvn ꜹll yðor
ętt Niflvnga
afli gengin,
eroþ eiþrofa.
[17]



 5
Mantattv, Gvnnarr!
til gorva þat,
er þit bloþi i spor
baðir rendvt;
nv hefir þv hanom þat alt
illo lꜹnat,
er hann fremstan sic
finna vildi.
[18]



 5
Þa reyndi þat,
er riþit hafði
moþigr a vit
mín at biþia,
hve herglꜹtvþr
hafði fyrri
eiþom haldit
viþ inn vnga gram.
[19]



 5
Benvond of let
brvgdinn gvlli
margdyrr konvngr
a meþal occar;
eldi váro eggiar
vtan gorvar,
enn eitrdropom
innan fádar.“
Fra dꜹþa Sigvrdar.
Her er sagt i þessi qviþo fra dꜹþa Sigvrdar, oc vikr her sva til, sem þeir drępi hann vti; enn svmir segia sva, at þeir dpi hann inni i reckio sinni sofanda. Enn þyþverscir menn segia sva, at þeir drępi hann vti i scogi, oc sva segir i Gvðrvnarqviþo inni forno, at Sigvrþr oc Givca synir hefði til þings riþit, þa er hann var drepinn; enn þat segia allir einnig, at þeir svico hann i trygð oc vógo at hanom liggianda oc obvnom.