Brot af Sigurðarkviðu.
	*	*
	*
	*	*
[1]  5	Hꜹgni qvaþ: „  .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   .   .; [hvat hefir Sigvrþr til] saka vnnit, er þv frǫcnan uill fiorvi nęma?“
[2]  5	Gvnnar qvaþ: „Mer hefir Sigvrþr selda eiþa, eiþa selda, alla logna; þa vęlti hann mic, er hann vera scyldi allra eiþa einn fvlltrvi.“
[3]  5	Hꜹgni qvaþ: „Þic hefir Brynhildr bꜹl at gerva heiptar hvattan harm at vinna; fyrman hon Gvðrv́no goðra raþa, enn siþan þer sin at nióta.“
[4]  5	Svmir vlf sviþo, svmir orm sniþo, svmir Gothormi af gæra deildo; aþr þeir mętti meins vm lystir a horscom hal hendr vm leggia.
[5]  5	Soltinn varþ Sigvrþr svnnan Rinar, hrafn af meiþi hát callaði: „Ycr mvn Atli eggiar rioþa, mvno vígscá of viþa eiþar.“
[6]  5	Vti stoþ Gvðrun Givca dottir oc hon þat orða allz fyrst vm qvað: „Hvar er nv Sigvrþr seggia drottinn, er frǫndr minir fyrri ríþa?“
[7]  3	Einn þvi Hꜹgni andsvor vęitti: „Svndr hꜹfom Sigvrþ sverþi hꜹgginn, gnapir ę grár iór yfir gram dꜹþom.“
[8]  5	Þa qvað þat Brynhildr Bvdla dottir: „Vel scolot niota vapna oc landa; einn mvndi Sigvrþr ꜹllo raþa, ef hann lengr litlo lifi heldi.
[9]  5	Vęria þat sęmt, at hann sva reþi Givca arfi oc Gota mengi, er hann fimm sono at folcroþi gvnnarfvsa getna hafþi.“
[10]  5	Hló þa Brynhildr — bǫr allr dvnþi — eino sinni af ꜹllom hvg: „Lengi scoloþ niota landa oc þegna, er þer frǫcnan gram falla letoþ.“
[11]  5	Þa qvaþ þat Gvþrvn Givca dottir: „Mioc melir þv miclar firnar; gramir hafi Gvnnar gꜹtvaþ Sigvrþar! heiptgiarns hvgar hefnt scal verþa.“
[12]  5	Fram var qvelda, fiolþ var drvccit, þa var hvivetna vilmal taliþ; sofnoþo allir, er i sęing qvomo, einn vacþi Gvnnarr ꜹllom lengr.
[13]  5	Fót nam at hrǫra, fiolþ nam at spialla, hitt herglꜹtvþr hyggia tęþi, hvat þeir a baþmi baþir sꜹgðo hrafn ey oc orn, er þeir heim riþo.
[14]  5	Vacnaþi Brynhildr Bvðla dottir dis scioldvnga fyr dag litlo: „Hvetiþ mic eþa letiþ mic — harmr er vnninn — sorg at segia eþa sva lata!“
[15]  5	Þꜹgdo allir viþ þvi orði, fár kvnni þeim flioþa-latom, er hon gratandi gorðiz at segia þat er hlǫiandi hꜹlþa beiddi.
[16]  5  9	Brynhildr qvaþ: „Hvgða ec mer, Gvnnarr! grimt i svefni, svalt alt i sal, ętta sęing kalda; enn þv, gramr! riþir glꜹms andvani, fiotri fatlaþr, i fianda liþ; sva mvn ꜹll yðor ętt Niflvnga afli gengin, eroþ eiþrofa.
[17]  5	Mantattv, Gvnnarr! til gorva þat, er þit bloþi i spor baðir rendvt; nv hefir þv hanom þat alt illo lꜹnat, er hann fremstan sic finna vildi.
[18]  5	Þa reyndi þat, er riþit hafði moþigr a vit mín at biþia, hve herglꜹtvþr hafði fyrri eiþom haldit viþ inn vnga gram.
[19]  5	Benvond of let brvgdinn gvlli margdyrr konvngr a meþal occar; eldi váro eggiar vtan gorvar, enn eitrdropom innan fádar.“
Fra dꜹþa Sigvrdar.
Her er sagt i þessi qviþo fra dꜹþa Sigvrdar, oc vikr her sva til, sem þeir drępi hann vti; enn svmir segia sva, at þeir drępi hann inni i reckio sinni sofanda. Enn þyþverscir menn segia sva, at þeir drępi hann vti i scogi, oc sva segir i Gvðrvnarqviþo inni forno, at Sigvrþr oc Givca synir hefði til þings riþit, þa er hann var drepinn; enn þat segia allir einnig, at þeir svico hann i trygð oc vógo at hanom liggianda oc obvnom.