Völuspá	Codex Regius Gl. kgl. sml. 2365, 4to.	Hauksbók Cod. AM. 554, 4to.
1. „Hljóðs bið ek allar helgar kindir, meiri ok minni mögu Heimdallar; viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja forn spjöll fíra, þau er fremst um man.	1. Hliods bið ec allar kindir meiri oc miNi mavgo | heimdallar vilðo at ec ualfꜹþr uel fyr telia forn | spioll fíra þꜹ er fremst um man.	1. Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu heimdallar villtu at ek vafǫdrs vel | fram telia forn spiǫll fira þau er ek fremz vm man.
2. Ek man jötna ár um borna, þá er forðum mik fœdda höfðu; níu man ek heima, níu íviði, mjötvið mœran fyr mold neðan.	2. Ec man iotna | ár um borna þa er fordom mic fǫdda hofdo nio man æc heima | nío iviþi miot uið mǫraN fyr mold nedan.	2. Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er | forðum mik fædda hǫfðv: niu man ek heima niu iuidiur miǫtvið męran fyrir molld ne|ðan.
3. Ár var alda þar er Ýmir bygði, vara sandr né sær né svalar unnir, jörð fannsk æva né upphiminn, gap var ginnunga, en gras hvergi.	3. Ar uar alda þar | er ymir bygði vara sandr nę sęr ne sualar uNir iorð faNz | ęva ne upp himin gap uar giNvnga eN gras hvergi.	3. Aar uar allda þar er ymir bygði vara sandr ne sior ne svalar unnir iǫrð fannz ęfa | ne vpp himinn gap var ginnvnga enn gras ekki.
4. Áðr Burs synir bjöðum um ypðu, þeir er Miðgarð mœran skópu; sól skein sunnan á salar steina, þá var grund gróin grœnum lauki.	4. Adr bvrs | synir bioðom um ypðo þeir er mið garð mǫran scopo. sol scein | suNan a salar steina þa var grvnd groin grǫnom lauki. |	4. Aadr bors synir biǫðum of yptu þeir er | męran miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum | lauki.
5. Sól varp sunnan, sinni mána, hendi inni hœgri um himinjódyr; sól þat ne vissi hvar hon sali átti, máni þat ne vissi hvat hann megins átti, stjörnur þat ne vissu hvar þær staði áttu.	5. Sol varp svNan siNi mana hendi iNi hǫgri vm himin iodyr | sol þat ne uissi huar hon sali atti stiornor þat ne visso hvar | þęr staði atto mani þat ne vissi hvat hann megins atti.	5. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni hægri of iodur sol þat ne uissi huar hon sali | ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu hvar þær stadi ꜳttu mꜳni þat ne vissi hvat hann megins | atti.
6. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk; nátt ok niðjum nöfn um gáfu, morgin hétu ok miðjan dag, undorn ok aptan, árum at telja.	6. Þa gen|gengo regin oll arꜹk stola giNhęilog god oc vm þat gęttvz | nott oc niþiom nꜹfn vm gafo morgin heto oc miðian dag vn|dorn oc aptan árom at telia.	6. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz nott ok niðium nǫfn | vm gꜳfu morgin hetv ok miðian dag vndvrn ok aptan ꜳrum at telia.
7. Hittusk æsir á Iðavelli, þeir er hörg ok hof hátimbruðu, afla lögðu, auð smíðuðu, tangir skópu ok tól görðu.	7. Hittoz æsir a ida uelli þeir | er hꜹrg oc hof hatimbroðo. afla lꜹgðo ꜹð smiðoþo tangir | scopo oc tol gorðo.	7. Hittuz æsir | ꜳ idauelli afls kostuðv allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu | tangir skopv ok tol giǫrdu.
8. Tefldu í túni, teitir váru, var þeim vettugis vant ór gulli; unz þrjár kvámu þursa meyjar ámátkar mjök ór jötunheimum.	8. Teflðo itvni teitir voro var þeim vettergis | vant or gulli. vNz III. qvomo þursa meyiar amatkar | mioc or iotvn heimom.	8. Tefldu itvni teitir uorv var þeim uettugis | vant or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or jǫtvn heimvm. |
9. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr skyldi dverga drótt um skepja ór brimi blóðgu ok ór Bláins leggjum.	9. Þa g. r. a. ar. hverr scyldi duerga | drotin scepia or brimis bloði oc or blam leGiom.	9. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz hverer skylldu duergar | drottir skepia or brimi bloðgv ok or blains leggium.
10. Þar var Móðsognir mæztr um orðinn dverga allra, en Durinn annarr; þeir mannlíkun mörg um görðu dvergar í jörðu, sem Durinn sagði.	10. Þar mot|sognir mǫztr vm orðinn dverga allra eN dvriN aNaR þeir man|licon morg vm gorðo dvergar or iorðo sem dvriN sagdi.	10. Þar uar modsognir męztr of | orðinn duerga allra enn durinn annaR þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem | durinn sagði.
11. Nýi, Niði, Norðri, Suðri, Austri, Vestri, Alþjófr, Dvalinn, Nár ok Náinn, Nípingr, Dáinn, Bifurr, Bafurr, Bömburr, Nori, Ánn ok Ánarr, Óinn, Mjöðvitnir.	11. Nyi | oc niþi norðri oc suðri ꜹstri oc uestri alþiofr dvaliN. biv|a/R bava/R bꜹmbuR nori án oc anaR ai mioðvitnir.	11. Nyi niði norðri suðri austri vestri alþiofr dualinn. naar ok nainn | nipingr dainn ueggr gand alfr uindꜳlfr þorinn.
12. Veggr ok Gandálfr, Vindálfr, Þorinn, Þrár ok Þráinn, Þekkr, Litr ok Vitr, Nýr ok Nýráðr, nú hefi ek dverga, Reginn ok Ráðsviðr, rétt um talða.	12. Veigr | oc gandalfr vindalfr þraiN þeccr oc þoriN þror vitr oc litr | nár oc nyraþr nv́ hefi ec dverga regiN oc raðsuidr rett | um talþa.	12. BifvR bafvR bǫmbvR nori ꜳn | ok onaR ai miǫðvitnir. þrar ok þrainn þror litr ok vitr nyr ok nyrꜳðr nv hefi ek | rekka reginn ok rꜳðsviðr rett vm talða.
13. Fili, Kili, Fundinn, Nali, Hepti, Vili, Hanarr, Svíurr, Billingr, Brúni, Bildr ok Buri, Frár, Hornbori, Frægr ok Lóni, Aurvangr, Jari, Eikinskjaldi.	13. Fili kili fvndiN. nali. hepti. vili hanaR svi|oR. frar hornbori. fręgr oc loni. ꜹrvangr. iari eikins|cialdi.	13. Fili kili funndin nali hefti fili hanaR | ok svidR nꜳr ok nainn nipingr dáinn billingr bruni billdr ok buri fror forn|bogi fręg ok loni.
14. Mál er dverga í Dvalins liði ljóna kindum til Lofars telja, þeir er sóttu frá salar steini Aurvanga sjöt til Jöruvalla.	14. Mal er dverga idvaliNs liði liona kindom til lofa|rs telia. þeir er sotto fra salar stæini ꜹrvanga siꜹtt til | ióro valla.	14. Aurvangr iari eikin skialldi mꜳl er duerga i dualins liði | liona kindum til lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til iǫrv valla. |
15. Þar var Draupnir ok Dólgþrasir, Hár, Haugspori, Hlévangr, Glóinn, Dori, Ori, Dúfr, Andvari, Skirfir, Virfir, Skafiðr, Ai.	15. Þar var drꜹpnir oc dolgþrasir hár hꜹg spori | hlęvangr gloi. scirvir. virvir. scafiþr. ai. alfr oc yngvi | eikinscialdi. fialaR oc frostri fiNr oc giNaR. þat mvn vppi || meþan ꜹld lifir langniþia tal lofars hafat.	15. Þar var draufnir ok dolgþraser hꜳr haugspori hlevargr gloinn scirfir virvir ska|fiðr ai aalfr ok yngvi eikinskialldi.
16. Álfr ok Yngvi, Eikinskjaldi, Fjalarr ok Frosti, Finnr ok Ginnarr; þat man æ uppi, meðan öld lifir, langniðja tal Lofars hafat.		16. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir lang | niðia tal lofars hafat.
17. Unz þrír kvámu ór því liði öflgir ok ástkir æsir at húsi, fundu á landi lítt megandi Ask ok Emblu örlöglausa.	16. Vnz þriár qvomo | or þvi liþi ꜹflgir oc astgir ęsir at hvsi. fvndo alandi litt | megandi asc oc emblo orlꜹglꜹsa. ꜹnd þꜹ ne átto óþ þav | ne hꜹfðo la ne lęti ne lito goða.	17. Vndz þriar komu þussa brudir ꜳstkir ok ǫflgir æser | at husi fundu ꜳ landi litt megandi ask ok emblv orluglausa ǫnd þau ne | attu oð þau ne hǫfdu lꜳ ne læti ne litv goða.
18. Önd þau ne áttu, óð þau ne höfðu, lá né læti né litu góða; önd gaf Óðinn, óð gaf Hœnir, lá gaf Lóðurr ok litu góða.
	17. Aund gaf oþiN oþ | gaf hęnir la gaf loðvR oc lito goða.	18. Qnd gaf oðinn od gaf | hęnir lꜳ gaf loðvR ok litv goða.
19. Ask veit ek standa, heitir Yggdrasill hár baðmr, ausinn hvíta auri; þaðan koma döggvar þærs í dala falla; stendr æ yfir grœnn Urðar brunni.	18. Asc ueit ec standa | heitir yGdrasill hárbaðmr ausiN huíta aúri. þaðan coma | da/Gvar þęrs idala falla stendr ę yfir grQN vrðar brvNi. |	19. Ask ueit ek standa heitir yggdrasill | hꜳr badmr ausinn huita auri. þaðan koma dǫggvar þęrs i dala falla | stendr æ yfir grænn vrðar brunni.
20. Þaðan koma meyjar margs vitandi þrjár, ór þeim sal er und þolli stendr; Urð hétu eina, aðra Verðandi, skáru á skíði, Skuld ina þriðju; þær lög lögðu, þær líf kuru alda börnum, örlög seggja.	19. Þaðan coma meyiar margs uitandi þriar or þeim sę er und | þolli stendr vrð héto eina aðra verþandi scáro asciði scvld | ena þriðio.	20. Þaðan koma meyiar margs vitan|di þriar or þeim sal er a þolli stendr. vrd hetv eina aðra verdandi skꜳ|ru ꜳ skiði skulld hina þriðiu.
	20. Þęr lꜹg lꜹgðo þęr líf kvro alda bornom ór|lꜹg seGia.	21. Þær lǫg logðu þær lif kuru all|da bǫrnum ǫrlǫg at segia.
21. Þat man hon fólkvíg fyrst í heimi, er Gullveig geirum studdu ok í höll Hárs hana brendu; þrysvar brendu þrysvar borna, opt, ósjaldan, þó hon enn lifir.	21. Þat man hon folc uíg fyrst iheimi er gvll ueig | geirom stvddv oc ihꜹll hárs hana brendo.	26. Þat man hon folk|uig fyrst i heimi er gullueig geirum studdi ok i hǫll hꜳrs hana brendv þrysvar bren|dv þrysvar brendv þrysvar borna opt osialldan þo hon enn lifir.
	22. Þrysvar brendo | þrysvar borna opt osialdan, þo hon eN lifir.
22. Heiði hana hétu, hvars til húsa kom, völu velspá, vitti hon ganda, seið hon hvars hon kunni, seið hon hugleikin, æ var hon angan illrar brúðar.	23. Heidi hána | heto hvars til hvsa com uólu vel spá uitti hon ganda seið | hon kvNi seiþ hon leikIN ę var hon angan illrar brvðar. |	27. Heiði hana hetu huars | til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seid hon hvars hun kunni seid hon huglei|kin æ var hon angann illrar bruðar.
23. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hvárt skyldu æsir afráð gjalda eða skyldu goðin öll gildi eiga.	24. Þa g. r. a. a. huart scyldo ęsir afrað gialda eþa scyldo goðin | ꜹll gildi eiga.	28. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫk stola ginnheilvg goð ok vm | þat giettuz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga. |
24. Fleygði Óðinn ok í fólk um skaut, þat var enn fólkvíg fyrst í heimi; brotinn var borðveggr borgar ása, knáttu vanir vígská völlu sporna.	25. Fleygði oðiN oc ifolc um scꜹ́t þat var eN folc | vig fyrst ihęimi. brotiN var borð uegr borgar asa knatto | vanir uigspa uollo sporna.	29. Fleygði oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyR i heimi brotinn var borð|veggr borgar ꜳsa knaattv vanir vig spa vǫllv sporna.
25. Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr hefði lopt allt lævi blandit eða ætt jötuns Óðs mey gefna.	26. Þa g. r. a. hverir hefði lopt | alt lęvi blandit eþa ętt iotvns oþs mey gefna.	22. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh | god ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ęðr ætt iǫ|tuns oðs mey gefna.
26. Þórr einn þar vá þrunginn móði, hann sjaldan sitr er hann slíkt um fregn; á gengust eiðar, orð ok sœri, mál öll meginlig er á meðal fóru.	27. Þorr eiN | þar var þrvngin moði hann sialdan sitr er hann slict vm fregn age|ngoz eiðar orð oc sęri mál ꜹll megin lig er amedal fóro. |	23. Þorr einn þar vꜳ þrunginn modi hann sialldan | sitr er hann slikt of fregnn ꜳ genguz eiðar orð ok ok særi maal ǫll | meginlig er ꜳ meðal voru. ||
27. Veit hon Heimdallar hljóð um fólgit undir heiðvönum helgum baðmi; á sér hon ausask aurgum forsi af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat?	28. Veit hon heimdalar hlioð vm folgit undir heiðvonom helgom | baðmi. á sér hon ꜹsaz ꜹrgom forsi af ueði val fꜹdrs uit|oþ er en e. hvat.	24. Veit hun heimdallar hlioð um folgit undir heidvǫnvm helgum badmi ꜳ ser hon | ausaz ǫrgum forsi af uedi valfǫdrs uitu þer enn ęðr hvat.
28. Ein sat hon úti, þá er inn aldni kom yggjungr ása ok í augu leit. Hvers fregnið mik? hví freistið mín? alt veit ek, Óðinn! hvar þú auga falt: í inum mœra Mímis brunni; drekkr mjöð Mímir morgin hverjan af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat?	29. Eín sat hon uti þa er iN aldni com yGióngr | asa oc iꜹgo leit. hvers fregnit mic hvi freistiþ min alt | ueit ec oðiN hvar þv ꜹga falt ienom męra mimis | brvNi dreckr mióð mimir morgin hverian af veþi v. v. e. e. h. |
29. Valði henni Herföðr hringa ok men, féspjöll spaklig ok spáganda; sá hon vítt ok um vítt of veröld hverja.	30. Valþi henne herfꜹðr hringa oc men fe spioll spaclig oc spa | ganda sa hon uitt oc vm vitt of verold hveria.
30. Sá hon valkyrjur vítt um komnar görvar at ríða til Goðþjóðar: Skuld hélt skildi, en Skögul önnur, Gunnr, Hildr, Göndul ok Geirskögul; nú eru talðar nönnur Herjans, görvar at ríða grund valkyrjur.	31. Sa hon valkyr|ior vítt vm komnar gꜹrvar at riða til goðþioðar. scvld | helt scildi enn scꜹgul a/Nor gvNr. hildr gꜹndul oc geir || scꜹgul. nv ero talþar na/Nor herians gorvar at ríþa grvnd | valkyrior.
31. Ek sá Baldri, blóðgum tívur, Óðins barni örlög fólgin: stóð um vaxinn völlum hæri mjór ok mjök fagr mistilteinn.	32. Ec sa baldri blodgom tivor odins barni or log | folgiN stóð vm vaxiN vollo hęri miór oc mioc fagr mistilteiN. |
32. Varð af þeim meiði, er mér sýndisk, harmflaug hættlig, Höðr nam skjóta. Baldrs bróðir var of borinn snemma, sá nam Óðins sonr einnættr vega.	33. Varð af þeim meiði er mer syndiz harmflꜹg hęttlig hꜹþr | nam scióta. baldrs broðir vár of boriN snęmma sa nam oþins | sónr ein nęttr vega.
33. Þó hann æva hendr né höfuð kembði, áðr á bál um bar Baldrs andskota. En Frigg um grét í Fensölum vá Valhallar. Vituð ér enn eða hvat?	34. Þo hann ęva hendr ne hꜹfuþ kembþi aþr | a bál vm bar baldrs andscota. en friG um grét ifensꜹlom ua | val hallar. v. e. e. e. h.
34.   .   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . Þá kná Vala vígbönd snúa, heldr váru harðgör höpt ór þörmum.
		30. Þa kna vala vigbond sn|ua helldr voru harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr sigyn þeygi vm sinum ver uel | glyiut vitv þer enn eða hvat.
35. Hapt sá hon liggja undir hvera lundi lægjarnlíki Loka áþekkjan; þar sitr Sigyn þeygi um sínum ver vel glýjuð. Vituð ér enn eða hvat?	35. Hapt sa hon liGia undir hvera lundi lę |giarn lici loca aþeckian. þar sitr sigyn þeygi vm sinom ver | velglyioð v. þ. e. h.
36. Á fellr austan um eitrdala söxum ok sverðum, Slíðr heitir sú.	36. A fellr ꜹstan um eitr dala sꜹxom oc sverþom | sliþr heitir sv. stod fyr norðan aniþa vollom salr or gvlli sin|dra ęttar. enn aNaR stoð a okolni bior salr iotvns en sa brimir | heitir.
37. Stóð fyr norðan á Niðavöllum salr ór gulli Sindra ættar; en annarr stóð á Ókólni, bjórsalr jötuns, en sá Brímir heitir.
38. Sal sá hon standa sólu fjarri Náströndu á, norðr horfa dyrr; féllu eitrdropar inn um ljóra, sá er undinn salr orma hryggjum.	37. Sal sa hon standa solo fiáRi na strondo a norþr hor|fa dyR. fello eitr dropar iN vm lióra sa er undiN salr orma | hryGiom.	34. Sal sier hon standa solu fiaRi | nꜳstrǫndu ꜳ norðr horfa dyR falla eitrdropar inn vm liora sꜳ er undinn salr | orma hryggium.
39. Sá hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok morðvarga ok þanns annars glepr eyrarúnu; þar saug Níðhöggr nái framgengna, sleit vargr vera. Vituð ér enn eða hvat?	38. Sa hon þar vaþa þvnga strꜹma menn meinsvara oc morð vargar. | oc þaN aNars glepr eyra rv́no þar sv́g niþ | ha/Gr nái fram gengna slęit vargr vera v. e. e. e. h.	35. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok mordvar|ga ok þannz annars glepr eyrna runa þar savg niðhǫggr nai framgengna sleit | vargr vera vitv þer enn eða hvat.
		36. Geyr nu garmr miok fyrir gn. h. f. man sl. enn f. |
40. Austr sat in aldna í Járnviði ok fœddi þar Fenris kindir; verðr af þeim öllum einna nökkurr tungls tjúgari í trolls hami.	39. Avstr sát | in aldna i iarn uiþi oc fǫddi þar fenris kindir. verþr af þeim | ꜹllom eiNa noccorr tvngls tivgari itrollz hami.	25. Austr byr hin alldna i | iarnvidi ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nokkur tungls t..|gari i trollz hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verda | solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitv þer einn enn ędr hvat.
41. Fyllisk fjörvi feigra manna, rýðr ragna sjöt rauðum dreyra; svört verða sólskin um sumur eptir, veðr öll válynd. Vituð ér enn eða hvat?	40. Fylliz fior|vi feigra manna ryþr ragna siót rꜹðom dreyra svart var þa sol | scín of svmor eptir veþr oll valynd v. e. h.
42. Sat þar á haugi ok sló hörpu gýgjar hirðir glaðr Egðir; gól um hánum í gaglviði fagrrauðr hani, sá er Fjalarr heitir.	41. Sat þar a hꜹgi | oc sló hꜹrpo gygiar hirþir gladr eGþęr. gól vm hanom igagl | viþi fagr rꜹdr háni sa er fialaR heitir.	32. Sat þar ꜳ haugi ok | slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr egðir gol yfir igalguiði fagr rauðr hani enn sa fia|laR heitir.
43. Gól um ásum Gullinkambi, sá vekr hölða at Herjaföðrs; en annarr gelr fyr jörð neðan sótrauðr hani at sölum Heljar.	42. Gól um asom gul|lincambi sa uecr hꜹlþa at hiarar at heriafꜹdrs. eN aNaR | gelr fyr iorð neðan sót rꜹ́þr háni at sꜹlom heliar.	33. Gol yfir ꜳsum gullin kambi sa vekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaR gelr | fyr iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum heliar.
44. Geyr Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. Fjöld veit hon frœða, fram sé ek lengra, um ragnarök römm sigtíva.	43. Geyr | garmr mioc fyr gnipa helli festr mvn slitna eN fre|ki reNa fiolþ veit hon frǫða fram se ec lengra vm rag|na rꜹc rꜹm sigtyva.	31. Geyr garmr miǫk fyrir gnupa | helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengr | fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva.
45. Brœðr munu berjask ok at bönum verðask, munu systrungar sifjum spilla; hart er í heimi, hórdómr mikill, skeggjöld, skálmöld, skildir ’ru klofnir, vindöld, vargöld, áðr veröld steypisk; man engi maðr öðrum þyrma.	44. Broþr mvno beriaz oc at ba/Nom | verþa mvno systrvngar sifiom spilla hárt er i heimi hór | domr micill sceGꜹld scalm ꜹld scildir ro klofnir vindꜹld | vargꜹld aþr verold steypiz mvn engi maþr oðrom þyrma. |	37. Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart | er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir.
		38. Vind ǫlld varg|ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi maðr ǫðrum þyrma. |
46. Leika Míms synir, en mjötuðr kyndisk, at inu gamla Gjallarhorni; hátt blæss Heimdallr, horn er á lopti; mælir Óðinn við Míms höfuð.	45. Leica mims synir eN miotvðr kyndiz at en galla gial||lar horni hatt blęss heimdallr horn er alopti męlir oðiN | við mims hꜹfuþ | ymr iþ aldna tre eN iótvN losnar scelfr yGdrasils ascr st|andandi.	39. Leika mims synir enn miǫtvðr kyndiz at hínv gamla giallar horni hꜳtt blęss | heimdallr horn er ꜳ lopti męler oðinn við mims hǫfut.
47. Skelfr Yggdrasils askr standandi, ymr it aldna tré, en jötunn losnar; hræðask allir á helvegum, áðr Surtar þann sefi of gleypir.		40. Skelfr yggdrasils askr | standandi ymr hid alldna tre enn iǫtunn losnar hrædaz allir ꜳ helvegum ꜳðr surtar | þann sevi of gleypir.
48. Hvat er með ásum? hvat er með álfum? gnýr allr jötunheimr, æsir ’ru á þingi; stynja dvergar fyr steindurum veggbergs vísir. Vituð ér enn eða hvat?	49. Hvat er | meþ asom hvat er meþ alfom gnyr allr iotvn heimr ęsir ro aþin|gi stynia dvergar fyr stein dvrom veG bergs visir v. e. e. h.	41. Hvat er með ꜳsum hvat er með alfum gnyr allr iǫtun heimr | æsir eru ꜳ þingi stynia dvergar fyrir steindyrvm vegbergs uisir uitv þer enn eða hvat. |
49. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.	46. Geyr nv g.	42. Geyr nu garmr miok fyrir gnipa helli f. m.
50. Hrymr ekr austan, hefisk lind fyrir. Snýsk jörmungandr í jötunmóði: ormr knýr unnir, en ari hlakkar, slítr nái niðfölr. Naglfar losnar.	47. Hrymr ekr ꜹstan hefiz lind fyr sn|yz iormvngandr i iotvn moði. ormr knyr vNir eN ari hl|accar slitr nai nef fꜹlr nagl far losnar.	43. Hrymr ekr austan hęfiz lind fyrir | snyz iǫrmungandr i iǫtunmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai | niðfǫlr naglfar losnar.
51. Kjóll ferr austan, koma munu Muspells um lög lýðir, en Loki stýrir; fara fíflmegir með freka allir, þeim er bróðir Byleists í för.	48. Kioll feR ꜹs|tan koma mvno mvspellz vm lꜹg lydir eN loki styrir fara | fifls megir meþ freka allir þeim er brodir by leipz ifór.	44. Kioll ferr austan koma munu muspellz vm lǫgh | lyðer enn loki styrir farar fiflmegir með freka aller þeim er broðir byleistz | i ferd.
52. Surtr ferr sunnan með sviga lævi, skínn af sverði sól valtíva. Grjótbjörg gnata, en gífr hrata; troða halir helveg, en himinn klofnar.	50. Surtr | feR svNan meþ sviga lęfi sciN af sverþi sol valtífa. griot bi|org gnata eN gifr rata troþa halir helveg en himin clofnar. |	45. Surtr ferr sunnan með suiga lęvi skinn af suerde sol valtifa griotbiǫrg gnata | enn gifr rata troða haler helveg enn himinn klofnar.
53. Þá kemr Hlínar harmr annarr fram, er Óðinn ferr við úlf vega, en bani Belja bjartr at Surti; þar man Friggjar falla angan.	51. Þa cǫmr hlinar harmr aNaR fram er oðiN feR við ulf vega | en bani belia biartr at surti þa mvn friGiar falla angan | tyr.	46. Þa kemr hlinar harmr an|naR framm er oðin ferr við vlf vega enn bani belia biartr at surti þar man | friggiar falla angann.
54. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.		47. Geyr nu garmr miǫk fyrir gnipa helli f. m.
55. Þá kemr inn mikli mögr Sigföður Viðarr vega at valdýri; lætr hann megi hveðrungs mund um standa hjör til hjarta; þá er hefnt föður.	52. Þa kǫmr iN micli mꜹgr sigfꜹdur víðaR vega at val dy|ri. letr hann megi hvedrvngs mvnd vm standa hiór til hiarta | þa er hefnt fꜹdur.	48. Ginn loft yfer | giǫrð iarðar . eð . . . . . . . . g . ar orms . . edvm . . . oðins svn ormi męta uargs at . . . | uiðars . . . . . .
56. Þá kemr inn mœri mögr Hlóðynjar, gengr Óðins sonr við orm vega; drepr hann af móði Miðgarðs véurr; munu halir allir heimstöð ryðja; gengr fet níu Fjörgynjar burr neppr frá naðri níðs ókvíðnum.	53. Þa kǫmr iN mǫri mꜹgr hlodyniar gengr | oþins sonr vid ulf vega drepr hann af moþi miðgarz uęor | mvno halir allir heim stǫd ryþia gengr fet nío fiorgyn|iar bvR neppr fra naðri niðs oqviðnom.	49.   . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . | munu halir al . . . . . . . . . ydia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ||
57. Sól tér sortna, sígr fold í mar, hverfa af himni heiðar stjörnur; geisar eimi ok aldrnari, leikr hár hiti við himin sjálfan.	54. Sol ter sortna | sigr fold imar hverfa af himni heiðar stiornor. geisar eími | viþ aldr nara leicr har hiti uið himin sialfan.	50. [Sol] ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiǫrnur | [ge]isar eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan.
58. Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.	55. Geyr n. |	51. Geyr | [nu] garmr miǫk fyrir gnipa helli festr man slitna enn freki r. |
59. Sér hon upp koma öðru sinni jörð ór œgi iðjagrœna; falla forsar, flýgr örn yfir, sá er á fjalli fiska veiðir.	56. Ser hon upp koma ꜹðro siNi iorð or ęgi iþia grǫna. falla | forsar flygr ꜹrn yfir sa er afialli fisca ueiðir.	52. [Se]r hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla for|sar flygr ǫrn yfir sꜳ er áa fialli fiska veiðir.
60. Finnask æsir á Iðavelli ok um moldþinur mátkan dœma ok minnask þar á megindóma ok á Fimbultýs fornar rúnar.	57. FiNaz | ęsir aiþa velli oc vm mold þinvr matkaN dǫma oc a fimbvl | tys fornar rvnar.	53. Hittaz æser i iða | uelli ok um molld þinur matkan dęma ok minnaz þar a megin | doma ok a fimbultys fornar runar.
61. Þar munu eptir undrsamligar gullnar töflur í grasi finnask, þærs í árdaga áttar höfðu.	58. Þar mvno eptir vndr samligar gvll|nar tꜹflor igrasi fiNaz. þers i ardaga attar hofðo. |	54. Þa munu æser undrsam | legar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i aardaga aattar hǫfðv. |
62. Munu ósánir akrar vaxa, böls man alls batna, Baldr man koma; búa þeir Höðr ok Baldr Hropts sigtoptir vel valtívar. Vituð ér enn eða hvat?	59. Mvno osanir acrar uaxa bꜹls mvn allz batna baldr | mvn coma. bva þeir hꜹþr oc baldr hroptz sigtoptir vel val|tivar v. e. e. h.	55. Munu osaanir akrar uaxa bǫls man allz batna man balldr ko|ma bua þeir hǫðr ok balldr hroptz sigtoftir vel uelltifar uí|tu þer enn eðr hvat.
63. Þá kná Hœnir hlut við kjósa ok burir byggja brœðra tveggja vindheim víðan. Vituð ér enn eða hvat?	60. Þa kna hǫnir hlꜹt viþ kiosa oc byrir | byGia brǫdra tveGia. vind heim vidan v. e. e. h	56. Þa kna hęnir hlvtvið kiosa er burir byggia | bræðra tueggia vindheim viðan vitv þer enn ęðr hvat.
64. Sal sér hon standa sólu fegra gulli þakðan á Gimlé; þar skulu dyggvar dróttir byggja ok um aldrdaga ynðis njóta.	61. Sal ser | hon standa solo fegra gvlli þacþan agImlé þar || scolo dyGvar drottir byGia oc vm aldr daga ynþis niota. |	57. Sal ser | hon standa solu fegra gulli þaktan a gimle. þar skolo dyggvar | drottir byggia ok vm alldrdaga yndis niota.
65. Þá kemr inn ríki at regindómi öflugr ofan, sá er öllu ræðr.		58. Þa kemr hinn ri|ki at regindomi ǫflugr ofan sa er ǫllu ræðr.
66. Þar kemr inn dimmi dreki fljúgandi, naðr fránn neðan frá Niðafjöllum; berr sér í fjöðrum — flýgr völl yfir — Niðhöggr nái. Nú man hon sökkvask.“	62. Þar kǫmr iN dimmi dreki flivgandi naþr fraN neþan fra | niþa fiollom. beR ser ifioþrom flygr vꜹll yfir niþha/Gr | nai nv mvn hon seyqvaz.	59. Kemr hinn | dimmi dreki fliugandi naðr fraann neðan fra niða berr sier i | fiǫðrum flygr uǫll yfir niðhoggr nai nv man hon sǫkk|vaz.