Völuspá Codex Regius
Gl. kgl. sml. 2365, 4to.
Hauksbók
Cod. AM. 554, 4to.
1. „Hljóðs bið ek allar
helgar kindir,
meiri ok minni
mögu Heimdallar;
viltu, at ek, Valföðr!
vel framtelja
forn spjöll fíra,
þau er fremst um man.
1. Hliods bið ec
allar kindir
meiri oc miNi
mavgo | heimdallar
vilðo at ec ualfꜹþr
uel fyr telia
forn | spioll fíra
þꜹ er fremst um man.
1. Hlioðs bið ek allar
helgar kindir
meiri ok minni
mǫgu heimdallar
villtu at ek vafǫdrs
vel | fram telia
forn spiǫll fira
þau er ek fremz vm man.
2. Ek man jötna
ár um borna,
þá er forðum
mik fœdda höfðu;
níu man ek heima,
níu íviði,
mjötvið mœran
fyr mold neðan.
2. Ec man iotna |
ár um borna
þa er fordom
mic fǫdda hofdo
nio man æc heima |
nío iviþi
miot uið mǫraN
fyr mold nedan.
2. Ek man iǫtna
ꜳr vm borna
þa er | forðum
mik fædda hǫfðv:
niu man ek heima
niu iuidiur
miǫtvið męran
fyrir molld ne|ðan.
3. Ár var alda
þar er Ýmir bygði,
vara sandr né sær
né svalar unnir,
jörð fannsk æva
né upphiminn,
gap var ginnunga,
en gras hvergi.
3. Ar uar alda
þar | er ymir bygði
vara sandr nę sęr
ne sualar uNir
iorð faNz | ęva
ne upp himin
gap uar giNvnga
eN gras hvergi.
3. Aar uar allda
þar er ymir bygði
vara sandr ne sior
ne svalar unnir
iǫrð fannz ęfa |
ne vpp himinn
gap var ginnvnga
enn gras ekki.
4. Áðr Burs synir
bjöðum um ypðu,
þeir er Miðgarð
mœran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.
4. Adr bvrs | synir
bioðom um ypðo
þeir er mið garð
mǫran scopo.
sol scein | suNan
a salar steina
þa var grvnd groin
grǫnom lauki. |
4. Aadr bors synir
biǫðum of yptu
þeir er | męran
miðgarð skopu
sol skeinn sunnan
ꜳ salar steina
þa uar grund groin
grænum | lauki.
5. Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hœgri
um himinjódyr;
sól þat ne vissi
hvar hon sali átti,
máni þat ne vissi
hvat hann megins átti,
stjörnur þat ne vissu
hvar þær staði áttu.
5. Sol varp svNan
siNi mana
hendi iNi hǫgri
vm himin iodyr |
sol þat ne uissi
huar hon sali atti
stiornor þat ne visso
hvar | þęr staði atto
mani þat ne vissi
hvat hann megins atti.
5. Sol uarp sunnan
sinni mꜳna
hendiinni hægri
of iodur
sol þat ne uissi
huar hon sali | ꜳtti
stiǫrnur þat ne uissu
hvar þær stadi ꜳttu
mꜳni þat ne vissi
hvat hann megins | atti.
6. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk;
nátt ok niðjum
nöfn um gáfu,
morgin hétu
ok miðjan dag,
undorn ok aptan,
árum at telja.
6. Þa gen|gengo regin oll
arꜹk stola
giNhęilog god
oc vm þat gęttvz |
nott oc niþiom
nꜹfn vm gafo
morgin heto
oc miðian dag
vn|dorn oc aptan
árom at telia.
6. Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilvg goð
ok vm þat giettuz
nott ok niðium
nǫfn | vm gꜳfu
morgin hetv
ok miðian dag
vndvrn ok aptan
ꜳrum at telia.
7. Hittusk æsir
á Iðavelli,
þeir er hörg ok hof
hátimbruðu,
afla lögðu,
auð smíðuðu,
tangir skópu
ok tól görðu.
7. Hittoz æsir
a ida uelli
þeir | er hꜹrg oc hof
hatimbroðo.
afla lꜹgðo
ꜹð smiðoþo
tangir | scopo
oc tol gorðo.
7. Hittuz æsir |
ꜳ idauelli
afls kostuðv
allz freistuðu
afla lǫgðu
auð smiðuðu |
tangir skopv
ok tol giǫrdu.
8. Tefldu í túni,
teitir váru,
var þeim vettugis
vant ór gulli;
unz þrjár kvámu
þursa meyjar
ámátkar mjök
ór jötunheimum.
8. Teflðo itvni
teitir voro
var þeim vettergis |
vant or gulli.
vNz III. qvomo
þursa meyiar
amatkar | mioc
or iotvn heimom.
8. Tefldu itvni
teitir uorv
var þeim uettugis |
vant or gulli
unz þriar komv
þussa meyiar
ꜳmatkar miǫk
or jǫtvn heimvm. |
9. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr skyldi dverga
drótt um skepja
ór brimi blóðgu
ok ór Bláins leggjum.
9. Þa g. r. a. ar.
hverr scyldi duerga |
drotin scepia
or brimis bloði
oc or blam leGiom.
9. Þa gengu regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilug goð
ok vm þat giættuz
hverer skylldu duergar |
drottir skepia
or brimi bloðgv
ok or blains leggium.
10. Þar var Móðsognir
mæztr um orðinn
dverga allra,
en Durinn annarr;
þeir mannlíkun
mörg um görðu
dvergar í jörðu,
sem Durinn sagði.
10. Þar mot|sognir
mǫztr vm orðinn
dverga allra
eN dvriN aNaR
þeir man|licon
morg vm gorðo
dvergar or iorðo
sem dvriN sagdi.
10. Þar uar modsognir
męztr of | orðinn
duerga allra
enn durinn annaR
þeir manlikan
mǫrg of giorðv
duerga i iǫrðu
sem | durinn sagði.
11. Nýi, Niði,
Norðri, Suðri,
Austri, Vestri,
Alþjófr, Dvalinn,
Nár ok Náinn,
Nípingr, Dáinn,
Bifurr, Bafurr,
Bömburr, Nori,
Ánn ok Ánarr,
Óinn, Mjöðvitnir.
11. Nyi | oc niþi
norðri oc suðri
ꜹstri oc uestri
alþiofr dvaliN.
biv|a/R bava/R
bꜹmbuR nori
án oc anaR
ai mioðvitnir.
11. Nyi niði
norðri suðri
austri vestri
alþiofr dualinn.
naar ok nainn |
nipingr dainn
ueggr gand alfr
uindꜳlfr þorinn.
12. Veggr ok Gandálfr,
Vindálfr, Þorinn,
Þrár ok Þráinn,
Þekkr, Litr ok Vitr,
Nýr ok Nýráðr,
nú hefi ek dverga,
Reginn ok Ráðsviðr,
rétt um talða.
12. Veigr | oc gandalfr
vindalfr þraiN
þeccr oc þoriN
þror vitr oc litr |
nár oc nyraþr
nv́ hefi ec dverga
regiN oc raðsuidr
rett | um talþa.
12. BifvR bafvR
bǫmbvR nori
ꜳn | ok onaR
ai miǫðvitnir.
þrar ok þrainn
þror litr ok vitr
nyr ok nyrꜳðr
nv hefi ek | rekka
reginn ok rꜳðsviðr
rett vm talða.
13. Fili, Kili,
Fundinn, Nali,
Hepti, Vili,
Hanarr, Svíurr,
Billingr, Brúni,
Bildr ok Buri,
Frár, Hornbori,
Frægr ok Lóni,
Aurvangr, Jari,
Eikinskjaldi.
13. Fili kili
fvndiN. nali.
hepti. vili
hanaR svi|oR.
frar hornbori.
fręgr oc loni.
ꜹrvangr. iari
eikins|cialdi.
13. Fili kili
funndin nali
hefti fili
hanaR | ok svidR
nꜳr ok nainn
nipingr dáinn
billingr bruni
billdr ok buri
fror forn|bogi
fręg ok loni.
14. Mál er dverga
í Dvalins liði
ljóna kindum
til Lofars telja,
þeir er sóttu
frá salar steini
Aurvanga sjöt
til Jöruvalla.
14. Mal er dverga
idvaliNs liði
liona kindom
til lofa|rs telia.
þeir er sotto
fra salar stæini
ꜹrvanga siꜹtt
til | ióro valla.
14. Aurvangr iari
eikin skialldi
mꜳl er duerga
i dualins liði |
liona kindum
til lofars telia
þeim er sottu
fra salar steini
ǫrvanga siǫt
til iǫrv valla. |
15. Þar var Draupnir
ok Dólgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangr, Glóinn,
Dori, Ori,
Dúfr, Andvari,
Skirfir, Virfir,
Skafiðr, Ai.
15. Þar var drꜹpnir
oc dolgþrasir
hár hꜹg spori |
hlęvangr gloi.
scirvir. virvir.
scafiþr. ai.
alfr oc yngvi |
eikinscialdi.
fialaR oc frostri
fiNr oc giNaR.
þat mvn vppi ||
meþan ꜹld lifir
langniþia tal
lofars hafat.
15. Þar var draufnir
ok dolgþraser
hꜳr haugspori
hlevargr gloinn
scirfir virvir
ska|fiðr ai
aalfr ok yngvi
eikinskialldi.
16. Álfr ok Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalarr ok Frosti,
Finnr ok Ginnarr;
þat man æ uppi,
meðan öld lifir,
langniðja tal
Lofars hafat.
16. Þat man æ vppi
meðan ǫlld lifir
lang | niðia tal
lofars hafat.
17. Unz þrír kvámu
ór því liði
öflgir ok ástkir
æsir at húsi,
fundu á landi
lítt megandi
Ask ok Emblu
örlöglausa.
16. Vnz þriár qvomo |
or þvi liþi
ꜹflgir oc astgir
ęsir at hvsi.
fvndo alandi
litt | megandi
asc oc emblo
orlꜹglꜹsa.
nd þꜹ ne átto
óþ þav | ne hꜹfðo
la ne lęti
ne lito goða.
17. Vndz þriar komu
þussa brudir
ꜳstkir ok ǫflgir
æser | at husi
fundu ꜳ landi
litt megandi
ask ok emblv
orluglausa
ǫnd þau ne | attu
oð þau ne hǫfdu
lꜳ ne læti
ne litv goða.
18. Önd þau ne áttu,
óð þau ne höfðu,
lá né læti
né litu góða;
önd gaf Óðinn,
óð gaf Hœnir,
lá gaf Lóðurr
ok litu góða.




17. Aund gaf oþiN
oþ | gaf hęnir
la gaf loðvR
oc lito goða.
18. Qnd gaf oðinn
od gaf | hęnir
lꜳ gaf loðvR
ok litv goða.
19. Ask veit ek standa,
heitir Yggdrasill
hár baðmr, ausinn
hvíta auri;
þaðan koma döggvar
þærs í dala falla;
stendr æ yfir grœnn
Urðar brunni.
18. Asc ueit ec standa |
heitir yGdrasill
hárbaðmr ausiN
huíta aúri.
þan coma | da/Gvar
þęrs idala falla
stendr ę yfir grQN
vrðar brvNi. |
19. Ask ueit ek standa
heitir yggdrasill |
hꜳr badmr ausinn
huita auri.
þaðan koma dǫggvar
þęrs i dala falla |
stendr æ yfir grænn
vrðar brunni.
20. Þaðan koma meyjar
margs vitandi
þrjár, ór þeim sal
er und þolli stendr;
Urð hétu eina,
aðra Verðandi,
skáru á skíði,
Skuld ina þriðju;
þær lög lögðu,
þær líf kuru
alda börnum,
örlög seggja.
19. Þaðan coma meyiar
margs uitandi
þriar or þeim
er und | þolli stendr
vrð héto eina
aðra verþandi
scáro asciði
scvld | ena þriðio.
20. Þaðan koma meyiar
margs vitan|di
þriar or þeim sal
er a þolli stendr.
vrd hetv eina
aðra verdandi
skꜳ|ru ꜳ skiði
skulld hina þriðiu.
20. Þęr lꜹg lꜹgðo
þęr líf kvro
alda bornom
ór|lꜹg seGia.
21. Þær lǫg logðu
þær lif kuru
all|da bǫrnum
ǫrlǫg at segia.
21. Þat man hon fólkvíg
fyrst í heimi,
er Gullveig
geirum studdu
ok í höll Hárs
hana brendu;
þrysvar brendu
þrysvar borna,
opt, ósjaldan,
þó hon enn lifir.
21. Þat man hon folc uíg
fyrst iheimi
er gvll ueig |
geirom stvddv
oc ihꜹll hárs
hana brendo.
26. Þat man hon folk|uig
fyrst i heimi
er gullueig
geirum studdi
ok i hǫll hꜳrs
hana brendv
þrysvar bren|dv
þrysvar brendv
þrysvar borna
opt osialldan
þo hon enn lifir.
22. Þrysvar brendo |
þrysvar borna
opt osialdan,
þo hon eN lifir.
22. Heiði hana hétu,
hvars til húsa kom,
völu velspá,
vitti hon ganda,
seið hon hvars hon kunni,
seið hon hugleikin,
æ var hon angan
illrar brúðar.
23. Heidi hána | heto
hvars til hvsa com
uólu vel spá
uitti hon ganda
seið | hon kvNi
seiþ hon leikIN
ę var hon angan
illrar brvðar. |
27. Heiði hana hetu
huars | til hvsa kom
ok vǫlu vel spa
uiti hon ganda
seid hon hvars hun kunni
seid hon huglei|kin
æ var hon angann
illrar bruðar.
23. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hvárt skyldu æsir
afráð gjalda
eða skyldu goðin öll
gildi eiga.
24. Þa g. r. a. a.
huart scyldo ęsir
afrað gialda
a scyldo goðin | ꜹll
gildi eiga.
28. Þa gengv regin ǫll
ꜳ rǫk stola
ginnheilvg goð
ok vm | þat giettuz
huart skylldv æsir
afrꜳð giallda
eðr skylldv guðin ǫll
gilldi eiga. |
24. Fleygði Óðinn
ok í fólk um skaut,
þat var enn fólkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borðveggr
borgar ása,
knáttu vanir vígská
völlu sporna.
25. Fleygði oðiN
oc ifolc um scꜹ́t
þat var eN folc | vig
fyrst ihęimi.
brotiN var borð uegr
borgar asa
knatto | vanir uigspa
uollo sporna.
29. Fleygði oðinn
ok i folk vm skaut
þat var enn folkuig
fyR i heimi
brotinn var borð|veggr
borgar ꜳsa
knaattv vanir vig spa
vǫllv sporna.
25. Þá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilug goð,
ok um þat gættusk:
hverr hefði lopt allt
lævi blandit
eða ætt jötuns
Óðs mey gefna.
26. Þa g. r. a.
hverir hefði lopt | alt
lęvi blandit
a ętt iotvns
oþs mey gefna.
22. Þa gengv regin ǫll
ꜳ rǫkstola
ginnheilugh | god
ok um þat gięttuz
hverr hefði loft allt
lęvi blandit
ęðr ætt iǫ|tuns
oðs mey gefna.
26. Þórr einn þar vá
þrunginn móði,
hann sjaldan sitr
er hann slíkt um fregn;
á gengust eiðar,
orð ok sœri,
mál öll meginlig
er á meðal fóru.
27. Þorr eiN | þar var
þrvngin moði
hann sialdan sitr
er hann slict vm fregn
age|ngoz eiðar
orð oc sęri
mál ꜹll megin lig
er amedal fóro. |
23. Þorr einn þar vꜳ
þrunginn modi
hann sialldan | sitr
er hann slikt of fregnn
ꜳ genguz eiðar
orð ok ok særi
maal ǫll | meginlig
er ꜳ meðal voru. ||
27. Veit hon Heimdallar
hljóð um fólgit
undir heiðvönum
helgum baðmi;
á sér hon ausask
aurgum forsi
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?
28. Veit hon heimdalar
hlioð vm folgit
undir heiðvonom
helgom | baðmi.
á sér hon ꜹsaz
ꜹrgom forsi
af ueði val fꜹdrs
uit|oþ er en e. hvat.
24. Veit hun heimdallar
hlioð um folgit
undir heidvǫnvm
helgum badmi
ꜳ ser hon | ausaz
ǫrgum forsi
af uedi valfǫdrs
uitu þer enn ęðr hvat.
28. Ein sat hon úti,
þá er inn aldni kom
yggjungr ása
ok í augu leit.
Hvers fregnið mik?
hví freistið mín?
alt veit ek, Óðinn!
hvar þú auga falt:
í inum mœra
Mímis brunni;
drekkr mjöð Mímir
morgin hverjan
af veði Valföðrs.
Vituð ér enn eða hvat?
29. Eín sat hon uti
þa er iN aldni com
yGióngr | asa
oc iꜹgo leit.
hvers fregnit mic
hvi freistiþ min
alt | ueit ec oðiN
hvar þv ꜹga falt
ienom męra
mimis | brvNi
dreckr mióð mimir
morgin hverian
af veþi v.
v. e. e. h. |
29. Valði henni Herföðr
hringa ok men,
féspjöll spaklig
ok spáganda;
sá hon vítt ok um vítt
of veröld hverja.
30. Valþi henne herfꜹðr
hringa oc men
fe spioll spaclig
oc spa | ganda
sa hon uitt oc vm vitt
of verold hveria.
30. Sá hon valkyrjur
vítt um komnar
görvar at ríða
til Goðþjóðar:
Skuld hélt skildi,
en Skögul önnur,
Gunnr, Hildr, Göndul
ok Geirskögul;
nú eru talðar
nönnur Herjans,
görvar at ríða
grund valkyrjur.
31. Sa hon valkyr|ior
vítt vm komnar
gꜹrvar at riða
til goðþioðar.
scvld | helt scildi
enn scꜹgul a/Nor
gvNr. hildr gꜹndul
oc geir || scꜹgul.
nv ero talþar
na/Nor herians
gorvar at ríþa
grvnd | valkyrior.
31. Ek sá Baldri,
blóðgum tívur,
Óðins barni
örlög fólgin:
stóð um vaxinn
völlum hæri
mjór ok mjök fagr
mistilteinn.
32. Ec sa baldri
blodgom tivor
odins barni
or log | folgiN
stóð vm vaxiN
vollo hęri
miór oc mioc fagr
mistilteiN. |
32. Varð af þeim meiði,
er mér sýndisk,
harmflaug hættlig,
Höðr nam skjóta.
Baldrs bróðir
var of borinn snemma,
sá nam Óðins sonr
einnættr vega.
33. Varð af þeim meiði
er mer syndiz
harmflꜹg hęttlig
hꜹþr | nam scióta.
baldrs broðir
vár of boriN snęmma
sa nam oþins | sónr
ein nęttr vega.
33. Þó hann æva hendr
né höfuð kembði,
áðr á bál um bar
Baldrs andskota.
En Frigg um grét
í Fensölum
vá Valhallar.
Vituð ér enn eða hvat?
34. Þo hann ęva hendr
ne hꜹf kembþi
r | a bál vm bar
baldrs andscota.
en friG um grét
ifensꜹlom
ua | val hallar.
v. e. e. e. h.
34.   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .
.   .   .   .   .   .
Þá kná Vala
vígbönd snúa,
heldr váru harðgör
höpt ór þörmum.


30. Þa kna vala
vigbond sn|ua
helldr voru harðgior
hǫft or þǫrmum
þar sitr sigyn
þeygi vm sinum
ver uel | glyiut
vitv þer enn eða hvat.
35. Hapt sá hon liggja
undir hvera lundi
lægjarnlíki
Loka áþekkjan;
þar sitr Sigyn
þeygi um sínum
ver vel glýjuð.
Vituð ér enn eða hvat?
35. Hapt sa hon liGia
undir hvera lundi
lę |giarn lici
loca aþeckian.
þar sitr sigyn
þeygi vm sinom
ver | velglyioð
v. þ. e. h.
36. Á fellr austan
um eitrdala
söxum ok sverðum,
Slíðr heitir sú.
36. A fellr ꜹstan
um eitr dala
sꜹxom oc sverþom |
sliþr heitir sv.
stod fyr norðan
aniþa vollom
salr or gvlli
sin|dra ęttar.
enn aNaR stoð
a okolni
bior salr iotvns
en sa brimir | heitir.
37. Stóð fyr norðan
á Niðavöllum
salr ór gulli
Sindra ættar;
en annarr stóð
á Ókólni,
bjórsalr jötuns,
en sá Brímir heitir.
38. Sal sá hon standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norðr horfa dyrr;
féllu eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.
37. Sal sa hon standa
solo fiáRi
na strondo a
norþr hor|fa dyR.
fello eitr dropar
iN vm lióra
sa er undiN salr
orma | hryGiom.
34. Sal sier hon standa
solu fiaRi |
nꜳstrǫndu ꜳ
norðr horfa dyR
falla eitrdropar
inn vm liora
sꜳ er undinn salr |
orma hryggium.
39. Sá hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok morðvarga
ok þanns annars glepr
eyrarúnu;
þar saug Níðhöggr
nái framgengna,
sleit vargr vera.
Vituð ér enn eða hvat?
38. Sa hon þar vaþa
þvnga strꜹma
menn meinsvara
oc morð vargar. |
oc þaN aNars glepr
eyra rv́no
þar sv́g niþ | ha/Gr
nái fram gengna
slęit vargr vera
v. e. e. e. h.
35. Ser hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok mordvar|ga
ok þannz annars glepr
eyrna runa
þar savg niðhǫggr
nai framgengna
sleit | vargr vera
vitv þer enn eða hvat.
36. Geyr nu garmr miok
fyrir gn. h.
f. man sl.
enn f. |
40. Austr sat in aldna
í Járnviði
ok fœddi þar
Fenris kindir;
verðr af þeim öllum
einna nökkurr
tungls tjúgari
í trolls hami.
39. Avstr sát | in aldna
i iarn uiþi
oc fǫddi þar
fenris kindir.
verþr af þeim | ꜹllom
eiNa noccorr
tvngls tivgari
itrollz hami.
25. Austr byr hin alldna
i | iarnvidi
ok feðir þar
fenris kindir
verðr af þeim ǫllum
einna nokkur
tungls t..|gari
i trollz hami.
fylliz fiǫrfi
feigra manna
ryðr ragna siǫt
rauðum dreyra
svǫrt verda | solskin
um sumvr eftir
ueðr ǫll ualynd
uitv þer einn enn ędr hvat.
41. Fyllisk fjörvi
feigra manna,
rýðr ragna sjöt
rauðum dreyra;
svört verða sólskin
um sumur eptir,
veðr öll válynd.
Vituð ér enn eða hvat?
40. Fylliz fior|vi
feigra manna
ryþr ragna siót
rꜹðom dreyra
svart var þa sol | scín
of svmor eptir
veþr oll valynd
v. e. h.
42. Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir
glaðr Egðir;
gól um hánum
í gaglviði
fagrrauðr hani,
sá er Fjalarr heitir.
41. Sat þar a hꜹgi |
oc sló hꜹrpo
gygiar hirþir
gladr eGþęr.
gól vm hanom
igagl | viþi
fagr rꜹdr háni
sa er fialaR heitir.
32. Sat þar ꜳ haugi
ok | slo hǫrpu
gygiar hirðir
glaðr egðir
gol yfir
igalguiði
fagr rauðr hani
enn sa fia|laR heitir.
43. Gól um ásum
Gullinkambi,
sá vekr hölða
at Herjaföðrs;
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.
42. Gól um asom
gul|lincambi
sa uecr hꜹlþa
at hiarar at heriafꜹdrs.
eN aNaR | gelr
fyr iorð neðan
sót rꜹ́þr háni
at sꜹlom heliar.
33. Gol yfir ꜳsum
gullin kambi
sa vekr hǫlda
at heria fǫðrs
enn annaR gelr |
fyr iǫrð neðan
sot rauðr hani
at sǫlum heliar.
44. Geyr Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
Fjöld veit hon frœða,
fram sé ek lengra,
um ragnarök
römm sigtíva.
43. Geyr | garmr mioc
fyr gnipa helli
festr mvn slitna
eN fre|ki reNa
fiolþ veit hon frǫða
fram se ec lengra
vm rag|na rꜹc
rꜹm sigtyva.
31. Geyr garmr miǫk
fyrir gnupa | helli
festr man slitna
enn freki renna
framm se ek lengr |
fiǫlð kann ek segia
um ragna rǫk
rǫmm sigtiva.
45. Brœðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggjöld, skálmöld,
skildir ’ru klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk;
man engi maðr
öðrum þyrma.
44. Broþr mvno beriaz
oc at ba/Nom | verþa
mvno systrvngar
sifiom spilla
hárt er i heimi
hór | domr micill
sceGꜹld scalm ꜹld
scildir ro klofnir
vindꜹld | vargꜹld
r verold steypiz
mvn engi maþr
oðrom þyrma. |
37. Bræðr munu beriaz
ok at bǫnum verðaz
munu systrungar
sifium spilla
hart | er i heimi
hordomr mikill
skeggǫll skꜳlmǫlld
skilldir klofnir.
38. Vind ǫlld varg|ǫlld
ꜳðr verǫlld steypiz
grundir gialla
gifr fliugandi
man eingi maðr
ǫðrum þyrma. |
46. Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk,
at inu gamla
Gjallarhorni;
hátt blæss Heimdallr,
horn er á lopti;
mælir Óðinn
við Míms höfuð.
45. Leica mims synir
eN miotvðr kyndiz
at en galla
gial||lar horni
hatt blęss heimdallr
horn er alopti
męlir oðiN |
við mims hꜹf |
ymr iþ aldna tre
eN iótvN losnar
scelfr yGdrasils
ascr st|andandi.
39. Leika mims synir
enn miǫtvðr kyndiz
at hínv gamla
giallar horni
hꜳtt blęss | heimdallr
horn er ꜳ lopti
męler oðinn
við mims hǫfut.
47. Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losnar;
hræðask allir
á helvegum,
áðr Surtar þann
sefi of gleypir.
40. Skelfr yggdrasils
askr | standandi
ymr hid alldna tre
enn iǫtunn losnar
hrædaz allir
ꜳ helvegum
ꜳðr surtar | þann
sevi of gleypir.
48. Hvat er með ásum?
hvat er með álfum?
gnýr allr jötunheimr,
æsir ’ru á þingi;
stynja dvergar
fyr steindurum
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvat?
49. Hvat er | m asom
hvat er m alfom
gnyr allr iotvn heimr
ęsir ro aþin|gi
stynia dvergar
fyr stein dvrom
veG bergs visir
v. e. e. h.
41. Hvat er með ꜳsum
hvat er með alfum
gnyr allr iǫtun heimr |
æsir eru ꜳ þingi
stynia dvergar
fyrir steindyrvm
vegbergs uisir
uitv þer enn eða hvat. |
49. Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
46. Geyr nv g. 42. Geyr nu garmr miok
fyrir gnipa helli
f. m.
50. Hrymr ekr austan,
hefisk lind fyrir.
Snýsk jörmungandr
í jötunmóði:
ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr nái niðfölr.
Naglfar losnar.
47. Hrymr ekr ꜹstan
hefiz lind fyr
sn|yz iormvngandr
i iotvn moði.
ormr knyr vNir
eN ari hl|accar
slitr nai nef fꜹlr
nagl far losnar.
43. Hrymr ekr austan
hęfiz lind fyrir |
snyz iǫrmungandr
i iǫtunmoði
ormr knyr unnir
enn ari hlakkar
slitr nai | niðfǫlr
naglfar losnar.
51. Kjóll ferr austan,
koma munu Muspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir;
fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Byleists í för.
48. Kioll feR ꜹs|tan
koma mvno mvspellz
vm lꜹg lydir
eN loki styrir
fara | fifls megir
m freka allir
þeim er brodir
by leipz ifór.
44. Kioll ferr austan
koma munu muspellz
vm lǫgh | lyðer
enn loki styrir
farar fiflmegir
með freka aller
þeim er broðir
byleistz | i ferd.
52. Surtr ferr sunnan
með sviga lævi,
skínn af sverði
sól valtíva.
Grjótbjörg gnata,
en gífr hrata;
troða halir helveg,
en himinn klofnar.
50. Surtr | feR svNan
m sviga lęfi
sciN af sverþi
sol valtífa.
griot bi|org gnata
eN gifr rata
troþa halir helveg
en himin clofnar. |
45. Surtr ferr sunnan
með suiga lęvi
skinn af suerde
sol valtifa
griotbiǫrg gnata |
enn gifr rata
troða haler helveg
enn himinn klofnar.
53. Þá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er Óðinn ferr
við úlf vega,
en bani Belja
bjartr at Surti;
þar man Friggjar
falla angan.
51. Þa cǫmr hlinar
harmr aNaR fram
er oðiN feR
við ulf vega |
en bani belia
biartr at surti
þa mvn friGiar
falla angan | tyr.
46. Þa kemr hlinar
harmr an|naR framm
er oðin ferr
við vlf vega
enn bani belia
biartr at surti
þar man | friggiar
falla angann.
54. Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
47. Geyr nu garmr miǫk
fyrir gnipa helli
f. m.
55. Þá kemr inn mikli
mögr Sigföður
Viðarr vega
at valdýri;
lætr hann megi hveðrungs
mund um standa
hjör til hjarta;
þá er hefnt föður.
52. Þa kǫmr iN micli
mꜹgr sigfꜹdur
víðaR vega
at val dy|ri.
letr hann megi hvedrvngs
mvnd vm standa
hiór til hiarta |
þa er hefnt fꜹdur.
48. Ginn loft yfer |
giǫrð iarðar . eð . .
. . . . . . g . ar
orms . . edvm
. . . oðins svn
ormi męta
uargs at . . . |
uiðars . . . . . .
56. Þá kemr inn mœri
mögr Hlóðynjar,
gengr Óðins sonr
við orm vega;
drepr hann af móði
Miðgarðs véurr;
munu halir allir
heimstöð ryðja;
gengr fet níu
Fjörgynjar burr
neppr frá naðri
níðs ókvíðnum.
53. Þa kǫmr iN mǫri
mꜹgr hlodyniar
gengr | oþins sonr
vid ulf vega
drepr hann af moþi
miðgarz uęor |
mvno halir allir
heim stǫd ryþia
gengr fet nío
fiorgyn|iar bvR
neppr fra naðri
niðs oqviðnom.
49.   . . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . |
munu halir al . . .
. . . . . . ydia
. . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . ||
57. Sól tér sortna,
sígr fold í mar,
hverfa af himni
heiðar stjörnur;
geisar eimi
ok aldrnari,
leikr hár hiti
við himin sjálfan.
54. Sol ter sortna |
sigr fold imar
hverfa af himni
heiðar stiornor.
geisar eími |
viþ aldr nara
leicr har hiti
uið himin sialfan.
50. [Sol] ter sortna
sigr folld imar
huerfa af himni
heiðar stiǫrnur |
[ge]isar eimi
ok alldrnari
leikr hꜳr hiti
v himin sialfan.
58. Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnípahelli;
festr man slitna,
en freki renna.
55. Geyr n. | 51. Geyr | [nu] garmr miǫk
fyrir gnipa helli
festr man slitna
enn freki r. |
59. Sér hon upp koma
öðru sinni
jörð ór œgi
iðjagrœna;
falla forsar,
flýgr örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.
56. Ser hon upp koma
ꜹðro siNi
iorð or ęgi
iþia grǫna.
falla | forsar
flygr ꜹrn yfir
sa er afialli
fisca ueiðir.
52. [Se]r hon vpp koma
ǫðru sinni
iǫrð or ægi
iðia græna
falla for|sar
flygr ǫrn yfir
sꜳ er áa fialli
fiska veiðir.
60. Finnask æsir
á Iðavelli
ok um moldþinur
mátkan dœma
ok minnask þar
á megindóma
ok á Fimbultýs
fornar rúnar.
57. FiNaz | ęsir
aiþa velli
oc vm mold þinvr
matkaNma
oc a fimbvl | tys
fornar rvnar.
53. Hittaz æser
i iða | uelli
ok um molld þinur
matkan dęma
ok minnaz þar
a megin | doma
ok a fimbultys
fornar runar.
61. Þar munu eptir
undrsamligar
gullnar töflur
í grasi finnask,
þærs í árdaga
áttar höfðu.
58. Þar mvno eptir
vndr samligar
gvll|nar tꜹflor
igrasi fiNaz.
þers i ardaga
attar hofðo. |
54. Þa munu æser
undrsam | legar
gullnar tǫflur
i grasi finna
þærs i aardaga
aattar hǫfðv. |
62. Munu ósánir
akrar vaxa,
böls man alls batna,
Baldr man koma;
búa þeir Höðr ok Baldr
Hropts sigtoptir
vel valtívar.
Vituð ér enn eða hvat?
59. Mvno osanir
acrar uaxa
bꜹls mvn allz batna
baldr | mvn coma.
bva þeir hꜹþr oc baldr
hroptz sigtoptir
vel val|tivar
v. e. e. h.
55. Munu osaanir
akrar uaxa
bǫls man allz batna
man balldr ko|ma
bua þeir hǫðr ok balldr
hroptz sigtoftir
vel uelltifar
uí|tu þer enn eðr hvat.
63. Þá kná Hœnir
hlut við kjósa
ok burir byggja
brœðra tveggja
vindheim víðan.
Vituð ér enn eða hvat?
60. Þa kna hǫnir
hlꜹt viþ kiosa
oc byrir | byGia
brǫdra tveGia.
vind heim vidan
v. e. e. h
56. Þa kna hęnir
hlvtvið kiosa
er burir byggia |
bræðra tueggia
vindheim viðan
vitv þer enn ęðr hvat.
64. Sal sér hon standa
sólu fegra
gulli þakðan
á Gimlé;
þar skulu dyggvar
dróttir byggja
ok um aldrdaga
ynðis njóta.
61. Sal ser | hon standa
solo fegra
gvlli þacþan
agImlé
þar || scolo dyGvar
drottir byGia
oc vm aldr daga
ynþis niota. |
57. Sal ser | hon standa
solu fegra
gulli þaktan
a gimle.
þar skolo dyggvar |
drottir byggia
ok vm alldrdaga
yndis niota.
65. Þá kemr inn ríki
at regindómi
öflugr ofan,
sá er öllu ræðr.
58. Þa kemr hinn ri|ki
at regindomi
ǫflugr ofan
sa er ǫllu ræðr.
66. Þar kemr inn dimmi
dreki fljúgandi,
naðr fránn neðan
frá Niðafjöllum;
berr sér í fjöðrum
— flýgr völl yfir —
Niðhöggr nái.
Nú man hon sökkvask.“
62. Þar kǫmr iN dimmi
dreki flivgandi
naþr fraN neþan
fra | niþa fiollom.
beR ser ifioþrom
flygr vꜹll yfir
niþha/Gr | nai
nv mvn hon seyqvaz.
59. Kemr hinn | dimmi
dreki fliugandi
naðr fraann neðan
fra niða
berr sier i | fiǫðrum
flygr uǫll yfir
niðhoggr nai
nv man hon sǫkk|vaz.