Völuspá Reorganisert tekst
1  5	Heiði hana hétu, hvars til húsa kom, völu velspá, vitti hon ganda, seið hon hvars hon kunni, seið hon hugleikin, æ var hon angan illrar brúðar.
2  5	Ein sat hon úti, þá er inn aldni kom yggjungr ása ok í augu leit. „Hvers fregnið mik? hví freistið mín? alt veit ek, Óðinn! hvar þú auga falt.“
3  5	Valði henni Herföðr hringa ok men, féspjöll spaklig ok spáganda; sá hon vítt ok um vítt of veröld hverja.
4  5	„Hljóðs bið ek allar helgar kindir, meiri ok minni mögu Heimdallar; viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja forn spjöll fíra, þau er fremst um man.
5  5	Ek man jötna ár um borna, þá er forðum mik fœdda höfðu; níu man ek heima, níu íviði, mjötvið mœran fyr mold neðan.
6  5	Ár var alda þar er Ýmir bygði, vara sandr né sær né svalar unnir, jörð fannsk æva né upphiminn, gap var ginnunga, en gras hvergi.
7  5	Áðr Burs synir bjöðum um ypðu, þeir er Miðgarð mœran skópu; sól skein sunnan á salar steina, þá var grund gróin grœnum lauki.
8  5	Sól varp sunnan, sinni mána, hendi inni hœgri um himinjódyr; sól þat ne vissi hvar hon sali átti, máni þat ne vissi hvat hann megins átti, stjörnur þat ne vissu hvar þær staði áttu.
9  5	Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk; nátt ok niðjum nöfn um gáfu, morgin hétu ok miðjan dag, undorn ok aptan, árum at telja.
10  5	Hittusk æsir á Iðavelli, þeir er hörg ok hof hátimbruðu, afla lögðu, auð smíðuðu, tangir skópu ok tól görðu.
11  5	Tefldu í túni, teitir váru, var þeim vettugis vant ór gulli; unz þrjár kvámu þursa meyjar ámátkar mjök ór jötunheimum.
12  5	Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr skyldi dverga drótt um skepja ór brimi blóðgu ok ór Bláins leggjum.
13  5	Þar var Móðsognir mæztr um orðinn dverga allra, en Durinn annarr; þeir mannlíkun mörg um görðu dvergar í jörðu, sem Durinn sagði.
14  5	Nýi, Niði, Norðri, Suðri, Austri, Vestri, Alþjófr, Dvalinn, Nár ok Náinn, Nípingr, Dáinn, Bifurr, Bafurr, Bömburr, Nori, Ánn ok Ánarr, Óinn, Mjöðvitnir.
15  5	Veggr ok Gandálfr, Vindálfr, Þorinn, Þrár ok Þráinn, Þekkr, Litr ok Vitr, Nýr ok Nýráðr, nú hefi ek dverga, Reginn ok Ráðsviðr, rétt um talða.
16  5	Fili, Kili, Fundinn, Nali, Hepti, Vili, Hanarr, Svíurr, Billingr, Brúni, Bildr ok Buri, Frár, Hornbori, Frægr ok Lóni, Aurvangr, Jari, Eikinskjaldi.
17  5	Mál er dverga í Dvalins liði ljóna kindum til Lofars telja, þeir er sóttu frá salar steini Aurvanga sjöt til Jöruvalla.
18  5	Þar var Draupnir ok Dólgþrasir, Hár, Haugspori, Hlévangr, Glóinn, Dori, Ori, Dúfr, Andvari, Skirfir, Virfir, Skafiðr, Ai.
19  5	Álfr ok Yngvi, Eikinskjaldi, Fjalarr ok Frosti, Finnr ok Ginnarr; þat man æ uppi, meðan öld lifir, langniðja tal Lofars hafat.
20  5	Unz þrír kvámu ór því liði öflgir ok ástkir æsir at húsi, fundu á landi lítt megandi Ask ok Emblu örlöglausa.
21  5	Önd þau ne áttu, óð þau ne höfðu, lá né læti né litu góða; önd gaf Óðinn, óð gaf Hœnir, lá gaf Lóðurr ok litu góða.
22  5	Ask veit ek standa, heitir Yggdrasill hár baðmr, ausinn hvíta auri; þaðan koma döggvar þærs í dala falla; stendr æ yfir grœnn Urðar brunni.
23  5  9	Þaðan koma meyjar margs vitandi þrjár, ór þeim sal er und þolli stendr; Urð hétu eina, aðra Verðandi, skáru á skíði, Skuld ina þriðju; þær lög lögðu, þær líf kuru alda börnum, örlög seggja.
24  5	Veit hon Óðins auga folgit: í inum mœra Mímis brunni; drekkr mjöð Mímir morgin hverjan af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat?
25  5	Veit hon Heimdallar hljóð um fólgit undir heiðvönum helgum baðmi; á sér hon ausask aurgum forsi af veði Valföðrs. Vituð ér enn eða hvat?
26  7	Þat man hon fólkvíg fyrst í heimi, er Gullveig geirum studdu ok í höll Hárs hana brendu; þrysvar brendu þrysvar borna, opt, ósjaldan, þó hon enn lifir.
27  5	Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hvárt skyldu æsir afráð gjalda, eða skyldu goðin öll gildi eiga.
28  5	Fleygði Óðinn ok í fólk um skaut, þat var enn fólkvíg fyrst í heimi; brotinn var borðveggr borgar ása, knáttu vanir vígská völlu sporna.
29  5	Þá gengu regin öll á rökstóla, ginnheilug goð, ok um þat gættusk: hverr hefði lopt allt lævi blandit eða ætt jötuns Óðs mey gefna.
30  5	Þórr einn þar vá þrunginn móði, hann sjaldan sitr er hann slíkt um fregn; á gengust eiðar, orð ok sœri, mál öll meginlig er á meðal fóru.
31  5  9	Sá hon valkyrjur vítt um komnar görvar at ríða til Goðþjóðar: Skuld hélt skildi, en Skögul önnur, Gunnr, Hildr, Göndul ok Geirskögul; nú eru talðar nönnur Herjans, görvar at ríða grund valkyrjur.
32  5	Ek sá Baldri, blóðgum tívur, Óðins barni örlög fólgin: stóð um vaxinn völlum hæri mjór ok mjök fagr mistilteinn.
33  5	Varð af þeim meiði, er mér sýndisk, harmflaug hættlig, Höðr nam skjóta. Baldrs bróðir var of borinn snemma, sá nam Óðins sonr einnættr vega.
34  5	Þó hann æva hendr né höfuð kembði, áðr á bál um bar Baldrs andskota. En Frigg um grét í Fensölum vá Valhallar. Vituð ér enn eða hvat?
35  5	.   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . Þá kná Vala vígbönd snúa, heldr váru harðgör höpt ór þörmum.
36  5	Hapt sá hon liggja undir hvera lundi lægjarnlíki Loka áþekkjan; þar sitr Sigyn þeygi um sínum ver vel glýjuð. Vituð ér enn eða hvat?
37	Á fellr austan um eitrdala söxum ok sverðum, Slíðr heitir sú.
38  5	Stóð fyr norðan á Niðavöllum salr ór gulli Sindra ættar; en annarr stóð á Ókólni, bjórsalr jötuns, en sá Brímir heitir.
39  5	Sal sá hon standa sólu fjarri Náströndu á, norðr horfa dyrr; féllu eitrdropar inn um ljóra, sá er undinn salr orma hryggjum.
40  7	Sá hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok morðvarga ok þanns annars glepr eyrarúnu; þar saug Níðhöggr nái framgengna, sleit vargr vera. Vituð ér enn eða hvat?
41  5	Austr sat in aldna í Járnviði ok fœddi þar Fenris kindir; verðr af þeim öllum einna nökkurr tungls tjúgari í trolls hami.
42  5	Fyllisk fjörvi feigra manna, rýðr ragna sjöt rauðum dreyra; svört verða sólskin um sumur eptir, veðr öll válynd. Vituð ér enn eða hvat?
43  5	Sat þar á haugi ok sló hörpu gýgjar hirðir glaðr Egðir; gól um hánum í gaglviði fagrrauðr hani, sá er Fjalarr heitir.
44  5	Gól um ásum Gullinkambi, sá vekr hölða at Herjaföðrs; en annarr gelr fyr jörð neðan sótrauðr hani at sölum Heljar.
45  5	Geyr Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna. Fjöld veit hon frœða, fram sé ek lengra, um ragnarök römm sigtíva.
46  5  9	Brœðr munu berjask ok at bönum verðask, munu systrungar sifjum spilla; hart er í heimi, hórdómr mikill, skeggjöld, skálmöld, skildir ’ru klofnir, vindöld, vargöld, áðr veröld steypisk; man engi maðr öðrum þyrma.
47  5	Leika Míms synir, en mjötuðr kyndisk, at inu gamla Gjallarhorni; hátt blæss Heimdallr, horn er á lopti; mælir Óðinn við Míms höfuð.
48  5	Skelfr Yggdrasils askr standandi, ymr it aldna tré, en jötunn losnar; hræðask allir á helvegum, áðr Surtar þann sefi of gleypir.
49  5	Hvat er með ásum? hvat er með álfum? gnýr allr jötunheimr, æsir ’ru á þingi; stynja dvergar fyr steindurum veggbergs vísir. Vituð ér enn eða hvat?
50	Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.
51  5	Hrymr ekr austan, hefisk lind fyrir. Snýsk jörmungandr í jötunmóði: ormr knýr unnir, en ari hlakkar, slítr nái niðfölr. Naglfar losnar.
52  5	Kjóll ferr austan, koma munu Muspells um lög lýðir, en Loki stýrir; fara fíflmegir með freka allir, þeim er bróðir Byleists í för.
53  5	Surtr ferr sunnan með sviga lævi, skínn af sverði sól valtíva. Grjótbjörg gnata, en gífr hrata; troða halir helveg, en himinn klofnar.
54  5	Þá kemr Hlínar harmr annarr fram, er Óðinn ferr við úlf vega, en bani Belja bjartr at Surti; þar man Friggjar falla angan.
55	Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.
56  5	Þá kemr inn mikli mögr Sigföður Viðarr vega at valdýri; lætr hann megi hveðrungs mund um standa hjör til hjarta; þá er hefnt föður.
57  5  9	Þá kemr inn mœri mögr Hlóðynjar, gengr Óðins sonr við orm vega; drepr hann af móði Miðgarðs véurr; munu halir allir heimstöð ryðja; gengr fet níu Fjörgynjar burr neppr frá naðri níðs ókvíðnum.
58  5	Sól tér sortna, sígr fold í mar, hverfa af himni heiðar stjörnur; geisar eimi ok aldrnari, leikr hár hiti við himin sjálfan.
59	Geyr nú Garmr mjök fyr Gnípahelli; festr man slitna, en freki renna.
60  5	Sér hon upp koma öðru sinni jörð ór œgi iðjagrœna; falla forsar, flýgr örn yfir, sá er á fjalli fiska veiðir.
61  5	Finnask æsir á Iðavelli ok um moldþinur mátkan dœma ok minnask þar á megindóma ok á Fimbultýs fornar rúnar.
62  5	Þar munu eptir undrsamligar gullnar töflur í grasi finnask, þærs í árdaga áttar höfðu.
63  5	Munu ósánir akrar vaxa, böls man alls batna, Baldr man koma; búa þeir Höðr ok Baldr Hropts sigtoptir vel valtívar. Vituð ér enn eða hvat?
64  3	Þá kná Hœnir hlut við kjósa ok burir byggja brœðra tveggja vindheim víðan. Vituð ér enn eða hvat?
65  5	Sal sér hon standa sólu fegra gulli þakðan á Gimlé; þar skulu dyggvar dróttir byggja ok um aldrdaga ynðis njóta.
66	Þá kemr inn ríki at regindómi öflugr ofan, sá er öllu ræðr.
67  5	Þar kemr inn dimmi dreki fljúgandi, naðr fránn neðan frá Niðafjöllum; berr sér í fjöðrum — flýgr völl yfir — Niðhöggr nái. Nú man hon sökkvask.“