Hauksbók Cod. AM. 554, 4to. p. 11, l. 3 – p. 13, l 18 Hlioðs bið ek allar helgar kindir meiri ok minni mǫgu heimdallar villtu at ek vafǫdrs vel fram telia forn spiǫll fira þau er ek fremz vm man. Ek man iǫtna ꜳr vm borna þa er forðum mik fædda hǫfðv: niu man ek heima niu iuidiur miǫtvið męran fyrir molld ne ðan. Aar uar allda þar er ymir bygði vara sandr ne sior ne svalar unnir iǫrð fannz ęfa ne vpp himinn gap var ginnvnga enn gras ekki. Aadr bors synir biǫðum of yptu þeir er męran miðgarð skopu sol skeinn sunnan ꜳ salar steina þa uar grund groin grænum lauki. Sol uarp sunnan sinni mꜳna hendiinni hægri of iodur sol þat ne uissi huar hon sali ꜳtti stiǫrnur þat ne uissu hvar þær stadi ꜳttu mꜳni þat ne vissi hvat hann megins atti. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz nott ok niðium nǫfn vm gꜳfu morgin hetv ok miðian dag vndvrn ok aptan ꜳrum at telia. Hittuz æsir ꜳ idauelli afls kostuðv allz freistuðu afla lǫgðu auð smiðuðu tangir skopv ok tol giǫrdu. Tefldu itvni teitir uorv var þeim uettugis vant or gulli unz þriar komv þussa meyiar ꜳmatkar miǫk or jǫtvn heimvm. Þa gengu regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilug goð ok vm þat giættuz hverer skylldu duergar drottir skepia or brimi bloðgv ok or blains leggium. Þar uar modsognir męztr of orðinn duerga allra enn durinn annaR þeir manlikan mǫrg of giorðv duerga i iǫrðu sem durinn sagði. Nyi niði norðri suðri austri vestri alþiofr dualinn. naar ok nainn nipingr dainn ueggr gand alfr uindꜳlfr þorinn. BifvR bafvR bǫmbvR nori ꜳn ok onaR ai miǫðvitnir. þrar ok þrainn þror litr ok vitr nyr ok nyrꜳðr nv hefi ek rekka reginn ok rꜳðsviðr rett vm talða. Fili kili funndin nali hefti fili hanaR ok svidR nꜳr ok nainn nipingr dáinn billingr bruni billdr ok buri fror forn bogi fręg ok loni. Aurvangr iari eikin skialldi mꜳl er duerga i dualins liði liona kindum til lofars telia þeim er sottu fra salar steini ǫrvanga siǫt til iǫrv valla. Þar var draufnir ok dolgþraser hꜳr haugspori hlevargr gloinn scirfir virvir ska fiðr ai aalfr ok yngvi eikinskialldi. Þat man æ vppi meðan ǫlld lifir lang niðia tal lofars hafat. Vndz þriar komu þussa brudir ꜳstkir ok ǫflgir æser at husi fundu ꜳ landi litt megandi ask ok emblv orluglausa ǫnd þau ne attu oð þau ne hǫfdu lꜳ ne læti ne litv goða. Ǫnd gaf oðinn od gaf hęnir lꜳ gaf loðvR ok litv goða. Ask ueit ek standa heitir yggdrasill hꜳr badmr ausinn huita auri. þaðan koma dǫggvar þęrs i dala falla stendr æ yfir grænn vrðar brunni. Þaðan koma meyiar margs vitan di þriar or þeim sal er a þolli stendr. vrd hetv eina aðra verdandi skꜳ ru ꜳ skiði skulld hina þriðiu. Þær lǫg logðu þær lif kuru all da bǫrnum ǫrlǫg at segia. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫkstola ginnheilugh god ok um þat gięttuz hverr hefði loft allt lęvi blandit ęðr ætt iǫ tuns oðs mey gefna. Þorr einn þar vꜳ þrunginn modi hann sialldan sitr er hann slikt of fregnn ꜳ genguz eiðar orð ok ok særi maal ǫll meginlig er ꜳ meðal voru. Veit hun heimdallar hlioð um folgit undir heidvǫnvm helgum badmi ꜳ ser hon ausaz ǫrgum forsi af uedi valfǫdrs uitu þer enn ęðr hvat. Austr byr hin alldna i iarnvidi ok feðir þar fenris kindir verðr af þeim ǫllum einna nokkur tungls t.. gari i trollz hami. fylliz fiǫrfi feigra manna ryðr ragna siǫt rauðum dreyra svǫrt verda solskin um sumvr eftir ueðr ǫll ualynd uitv þer einn enn ędr hvat. Þat man hon folk uig fyrst i heimi er gullueig geirum studdi ok i hǫll hꜳrs hana brendv þrysvar bren dv þrysvar brendv þrysvar borna opt osialldan þo hon enn lifir. Heiði hana hetu huars til hvsa kom ok vǫlu vel spa uiti hon ganda seid hon hvars hun kunni seid hon huglei kin æ var hon angann illrar bruðar. Þa gengv regin ǫll ꜳ rǫk stola ginnheilvg goð ok vm þat giettuz huart skylldv æsir afrꜳð giallda eðr skylldv guðin ǫll gilldi eiga. Fleygði oðinn ok i folk vm skaut þat var enn folkuig fyR i heimi brotinn var borð veggr borgar ꜳsa knaattv vanir vig spa vǫllv sporna. Þa kna vala vigbond sn ua helldr voru harðgior hǫft or þǫrmum þar sitr sigyn þeygi vm sinum ver uel glyiut vitv þer enn eða hvat. Geyr garmr miǫk fyrir gnupa helli festr man slitna enn freki renna framm se ek lengr fiǫlð kann ek segia um ragna rǫk rǫmm sigtiva. Sat þar ꜳ haugi ok slo hǫrpu gygiar hirðir glaðr egðir gol yfir igalguiði fagr rauðr hani enn sa fia laR heitir. Gol yfir ꜳsum gullin kambi sa vekr hǫlda at heria fǫðrs enn annaR gelr fyr iǫrð neðan sot rauðr hani at sǫlum heliar. Sal sier hon standa solu fiaRi nꜳstrǫndu ꜳ norðr horfa dyR falla eitrdropar inn vm liora sꜳ er undinn salr orma hryggium. Ser hon þar vaða þunga strauma menn meinsvara ok mordvar ga ok þannz annars glepr eyrna runa þar savg niðhǫggr nai framgengna sleit vargr vera vitv þer enn eða hvat. Geyr nu garmr miok fyrir gn. h. f. man sl. enn f. Bræðr munu beriaz ok at bǫnum verðaz munu systrungar sifium spilla hart er i heimi hordomr mikill skeggǫll skꜳlmǫlld skilldir klofnir. Vind ǫlld varg ǫlld ꜳðr verǫlld steypiz grundir gialla gifr fliugandi man eingi maðr ǫðrum þyrma. Leika mims synir enn miǫtvðr kyndiz at hínv gamla giallar horni hꜳtt blęss heimdallr horn er ꜳ lopti męler oðinn við mims hǫfut. Skelfr yggdrasils askr standandi ymr hid alldna tre enn iǫtunn losnar hrædaz allir ꜳ helvegum ꜳðr surtar þann sevi of gleypir. Hvat er með ꜳsum hvat er með alfum gnyr allr iǫtun heimr æsir eru ꜳ þingi stynia dvergar fyrir steindyrvm vegbergs uisir uitv þer enn eða hvat. Geyr nu garmr miok fyrir gnipa helli f. m. Hrymr ekr austan hęfiz lind fyrir snyz iǫrmungandr i iǫtunmoði ormr knyr unnir enn ari hlakkar slitr nai niðfǫlr naglfar losnar. Kioll ferr austan koma munu muspellz vm lǫgh lyðer enn loki styrir farar fiflmegir með freka aller þeim er broðir byleistz i ferd. Surtr ferr sunnan með suiga lęvi skinn af suerde sol valtifa griotbiǫrg gnata enn gifr rata troða haler helveg enn himinn klofnar. Þa kemr hlinar harmr an naR framm er oðin ferr við vlf vega enn bani belia biartr at surti þar man friggiar falla angann. Geyr nu garmr miǫk fyrir gnipa helli f. m. Ginn loft yfer giǫrð iarðar . eð . . . . . . . . g . ar orms . . edvm . . . oðins svn ormi męta uargs at . . . uiðars . . . . . .   . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . munu halir al . . . . . . . . . ydia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ter sortna sigr folld imar huerfa af himni heiðar stiǫrnur . .isar eimi ok alldrnari leikr hꜳr hiti við himin sialfan. Geyr . . garmr miǫk fyrir gnipa helli festr man slitna enn freki r. . .r hon vpp koma ǫðru sinni iǫrð or ægi iðia græna falla for sar flygr ǫrn yfir sꜳ er áa fialli fiska veiðir. Hittaz æser i iða uelli ok um molld þinur matkan dęma ok minnaz þar a megin doma ok a fimbultys fornar runar. Þa munu æser undrsam legar gullnar tǫflur i grasi finna þærs i aardaga aattar hǫfðv. Munu osaanir akrar uaxa bǫls man allz batna man balldr ko ma bua þeir hǫðr ok balldr hroptz sigtoftir vel uelltifar uí tu þer enn eðr hvat. Þa kna hęnir hlvtvið kiosa er burir byggia bræðra tueggia vindheim viðan vitv þer enn ęðr hvat. Sal ser hon standa solu fegra gulli þaktan a gimle. þar skolo dyggvar drottir byggia ok vm alldrdaga yndis niota. Þa kemr hinn ri ki at regindomi ǫflugr ofan sa er ǫllu ræðr. Kemr hinn dimmi dreki fliugandi naðr fraann neðan fra niða berr sier i fiǫðrum flygr uǫll yfir niðhoggr nai nv man hon sǫkk vaz.