Grottasöngr.
Skioldr het sonr Oþins, er Skioldvngar erv fra komnir; hann hafþi atsetv oc reð londvm, þar sem nv er kavllvt Danma/rk, en þa var kallat Gotland. Skioldr atti þann son, er Friþleifr het, er londvm reð eptir hann. Sonr Frilleifs het Froþi, hann toc konungdom eptir favþvr sinn, i þann tið er Avgvstvs keisari lagþi frið of heim allan; þa var Kristr borinn. En firir þvi at Froþi var allra konunga rikastr a nordrlondvm, þa var honvm kendr friþrinn vm alla danska tungv, oc kalla Norðmenn þat Froþa frið. Engi maðr grandaþi avðrvm, þott hann hitti firir ser foþvrbana eþa broþvrbana lavsan eþa bvndinn; þa var oc engi þiofr eþa ransmaðr, sva at gvllhringr einn la a Ialangrsheiðe lengi. Froþi konungr sotti heimboð i Sviðioð til þess konungs er Fiolnir er nefndr, þa keypti hann ambattir tvær, er hetv Fenia oc Menia; þær vorv miklar oc sterkar. I þann tima fannz i Danmork kvernsteinar tveir sva miklir, at engi var sva sterkr, at dregit giæti; en sv nattvra fylgþi kvernvnvm, at þat molz a kverninni, sem sa mælti firir er mol. Sv kvern het Grotti; Hengikioptr er sa nefndr, er Froþa konungi gaf kvernina. Froði konungr let leiþa ambattirnar til kvernarinnar oc bað þær mala gvll oc friþ oc sælv Froþa. Þa gaf hann þeim eigi lengri hvild eþa svefn, en gꜹkrinn þagþi eþa hlioð matti qveþa. Þa er sagt, at þær qvæþi lioð þav er kallat er Grottasavngr, oc aðr letti qvæþinv, molv þær her at Froþa, sva at á þeirri nott kom þar sa sækonungr, er Mysingr het, oc drap Froþa, toc þar herfang mikit. Þa lagþiz Froþafriþr. Mysingr hafþi með ser Grotta oc sva Feniv oc Meniv oc bað þær mala salt, oc at miðri nott spvrþv þær, ef eigi leiddiz Mysingi salt; hann bað þær mala lengr. Þær molv litla hriþ, aðr niðr svkkv skipin, oc var þar eptir svelgr i hafinv, er særinn fellr i qvernarꜹgat; þa varð sær salltr.
1  5	Nv erv komnar til konvngs hvsa framvisar tvær Fenia oc Menia; þær ’ro at Froþa Friþleifs sonar máttkar meyiar at mani hafþar.
2  5	Þær at lvðri leiddar vorv oc griotz gria gangs of beiddv; het hann hvarigri hvild ne yndi, aðr hann heyrþi hliom ambatta.
3  5	Þær þyt þvlv þꜹgnhorvinnar: „leggivm lvðra, lettvm steinvm“; bað hann enn meyiar, at þær mala skyldv.
4  5	Svngv oc slvngv snvðga steini, sva at Froþa man flest sofnaþi; þa qvað þat Menia, var til meldrar komin:
5  5	„Avð molvm Froþa, molvm alsælan, fiolð fiar a feginslvðri; siti hann á avþi, sofi hann a dvni, vaki hann at vilia, þa er vel malit.
6  5	Her skyli engi ꜹðrvm granda, til bꜹls bva ne til bana orka, ne havggva þvi hvossv sverþi, þo at bana broþvr bvndinn finni.“
7  3	En hann qvað ecki orð it fyrra: „Sofit eigi þit ne of sal gavkar eþa lengr en sva lioð eitt qveþac.“
8  5	„Varattv, Froþi! fvllspakr of þic, malvinr manna! er þv man keyptir; kꜹssþv at afli oc at alitvm, en at ætterni ecki spvrþir.
9  5	Harðr var Hrvngnir oc hans faþir, þo var Þiazi þeim ꜹflgari, Iþi oc Avrnir okrir niðiar, bræðr bergrisa, þeim ervm bornar.
10  5	Komia Grotti or gria fialli ne sa hinn harþi hallr or iorþv, ne moli sva mær bergrisa, ef vissi vitt vętr til hennar.
11  5	Vær vetr niv vorvm leikvr avflgar alnar firir iorð neþan; stoþv meyiar at meginverkvm, færþvm sialfar setberg or stað.
12  5	Velltvm grioti of garð risa, sva at fold firir for skialfandi; sva slongþvm vit snvðga steini, hofga halli, at halir tocv.
13  5	En vit siþan a Sviðioþv framvisar tvær i folk stigvm; sneiddvm brynivr, en brvtvm skioldv, gengvm i gegnvm graserkiat lit.
14  5	Steyptvm stilli, stvddvm annan, veittvm goþvm Gothormi lið, vara kyrrseta, aðr Knvi felli.
15  5	Framm heldvm þvi þav misseri, at við ad kꜹppvm kenndar vorvm; þar skorþv vit skꜹrpvm geirvm bloð or benivm oc brand rvþvm.
16  5	Nv ervm komnar til konvngs hvsa miskvnnlavsar oc at mani hafþar; av́rr etr iliar, en ofan kvlði, drogvm dolgs siotvl, daprt er at Froþa.
17  5	Hendr skolo hvilaz, hallr standa mvn, malit hefi ec firir mic mitt of leiti; nv mvna hondvm hvild vel gefa, aðr fvllmalit Froþa þycki.
18  5	Hendr skolo hø̨lða harðar trionor, vapn valdreyrvg, vaki þv Froþi! vaki þv Froþi! ef þv hlyþa vill songvm ockrvm oc sꜹgvm fornvm.
19  5	Eld se ec brenna firir avstan borg, vigspioll vaka, þat mvn viti kallaðr; mvn herr koma hinig af bragþi oc brenna bæ firir bvðlvngi.
20  5	Mvnatþv halda Hleiðrar stoli, rꜹþvm hringvm, ne regingrioti; tokvm a mondli, mær! skarpara, ervma varmar i valdreyra.
21  5	Mol mins favþvr mær ramliga, þviat hon feigð fira fiolmargra sa; stvkkv storar steðr fra lvdri, iarni varþar, molvm enn framarr!
22  5	Molvm enn framarr, mon Yrsv sonr, niðr Halfdanar, hefna Froþa; sa mvn hennar heitinn verþa bvrr oc broþir, vitvm baþar þat.“
23  5	Molv meyiar, megins kostvþv, vorv vngar i iotvnmoði; skvlfv skaptre, skꜹtz lvðr ofan, hravt hinn havfgi hallr svndr i tvav.
24  3	En bergrisa brvðr orð vm qvað: „Malit hofvm, Froþi! sem mvnvm hætta, hafa fvllstaþit flioð at meldri.“