Guðrúnarkviða hin fyrsta.
Gvdrvn sat yfir Sigvrði dꜹþom; hon grét eigi sem adrar konor, en hon var bvin til at springa af harmi. Til gengo bǫþi konor oc karlar at hvgga hana, enn þat var eigi ꜹ́ðuelt. Þat er sꜹgn manna, at Gvdrvn hefði etiþ af Fafnis hiarta, oc hon scilþi þvi fvgls rꜹdd. Þetta er enn qveþit vm Gvdrvno:
1  5	Ár var þatz Gvðrv́n gordiz at deyia, er hon sat sorgfvll yfir Sigvrþi; gerþit hon hiv́fra ne hondom slá ne qveina vm sem konor adrar.
2  5	Gengo iarlar alsnotrir fram, þeir er hardz hvgar hana lꜹtto; þeygi Gvdrvn grata matti, sva var hon moþvg, mvndi hon springa.
3  5	Sato itrar iarla brvþir gvlli bvnar fyr Gvdrvno; hver sagdi þeirra sinn of trega, þann er bitrastan vm beþit hafði.
4  3  7	Þa qvaþ Giaflꜹg Givca systir: „Mic veit ec a moldo mvnarlꜹsasta: hefi ec fimm vera forspell beþit, tveggia dǫtra, þriggia systra, átta brǫþra, þo ec eín lifi.“
5  5	Þeygi Gvðrvn grata matti, sva var hon moþvg at mꜹg dꜹðan oc harþhvgvþ vm hręr fylcis.
6  3  7	Þa qvaþ þat Herborg Hvnalanz drotning: „Hefi ec harþara harm at segia: minir siꜹ synir svnnanlanz, verr inn átti, i val fello.
7  3	Faþir oc moþir, fiorir brǫþr, þꜹ a vagi vindr of léc, barþi bara viþ borþþili.
8  5	Sialf scylda ec gꜹfga, sialf scylda ec gꜹtva, sialf scylda ec hꜹndla hrǫr þeirra; þat ec alt vm beiþ ein missere, sva at mer mangi mvnar leitaþi.
9  5	Þa varþ ec hapta oc hernvma sams misseris siþan verþa; scylda ec screyta oc scva binda hersiss qvan hverian morgin.
10  5	Hon ęgdi mer af afbryþi oc horþom mic hꜹggom keyrþi; fann ec hv́sgvma hvergi in betra, enn hvsfreýio hvergi verri.
11  5	Þeygi Gvðrvn grata matti, sva var hon moþvg at mꜹg dꜹðan oc harþhvgvþ vm hręr fylcis.
12  3  7	Þa qvaþ þat Gvllrꜹnd Givca dottir: „Fá kantv, fostra! þott þv froþ sér, vngo vifi annspioll bera.“ Varaþi hon at hylia vm hrǫr fylcis.
13  5	Svipti hon blø̨io af Sigvrþi oc vatt vengi fyr vifs kniám: „Littv a livfan, legþv mvnn viþ gron, sem þv halsaþir heilan stilli!“
14  5	A leít Gvdrvn eino sinni, sa hon dꜹglings scꜹr dreyra rvnna, franar sionir fylcis liþnar, hvgborg iofvrs hiorvi scorna.
15  3	Þa hné Gvdrvn hꜹll viþ bólstri, haddr losnaþi, hlyr roþnaþi, enn regns dropi rann niþr vm knę.
16  5	Þa grét Gvdrvn Givca dottir, sva at tár flvgo tresc i gognom, oc gvllo viþ gęss i tv́ni, mǫrir fvglar, er męr átti.
17  3  7	Þa qvaþ þat Gvllrꜹnd Givca dottir: „Yccrar vissa ec astir mestar manna allra fyr mold ofan; vnþir þv hvarki v́ti ne inni, systir mín! nema hia Sigvrþi.“
18  3  7	Þa qvaþ þat Gvdrvn Givca dottir: „Sva var minn Sigvrþr hia sonom Givca, sęm vęri geirlꜹ́cr or grasi vaxinn, eþa vęri biartr steinn a band dreginn, iarknasteinn, yfir ꜹdlingom.
19  5	Ec þotta oc þioþans reccom hverri hǫri Herians disi; nv em ec sva litil, sem lꜹf sę opt i ꜹlstrom, at iofvr dꜹþan.
20  5	Sacna ec i sessi oc i sęingo míns málvinar, valda megir Givca, valda megir Givca mino bolvi oc systvr sinnar sárom grati.
21  5  9	Sva er vm lyþa landi eyþit, sem er vm vnnoþ eiþa svarþa; mana þv, Gvnnarr! gvllz vm niota, þeir mvno þer bꜹgar at bana verþa, er þv Sigvrþi svarþir eiþa.
22  5	Opt var i tv́ni teiti meiri, þa er minn Sigvrþr sꜹþladi Grana oc þeir Brynhildar biþia foro, armrar vettar, illo heilli.“
23  5	Þa qvaþ þat Brynhildr Bvþla dottir: „Vꜹn sę sv vęttr vers oc barna, ęr þic, Gvdrvn! graz vm beiddi oc þer i morgon málrv́nar gaf.“
24  3  5  9	Þa qvaþ þat Gvllrond Givca dottir: „Þegi þv, þioþleiþ! þeirra orða! vrdr ꜹdlinga hefir þv ę veriþ, recr þic alda hverr illrar scepno, sorg sara siꜹ konvnga oc vinspell vifa mest.“
25  3	Þa qvaþ þat Brynhildr Bvþla dottir: „Veldr einn Atli ollo bolvi of borinn Bvþla, broþir minn.
26  5	Þa ęr viþ i hꜹll hvnscrar þioþar eld a iofri ormbeþs litom, þess hefi ec gangs goldit siþan, þeirrar synar, samc ey.“
27  5	Stoþ hon vnd stoþ, strengþi hon elri, brann Brynhildi Bvþla dottvr eldr or ꜹgom, eitri fnęsti, er hon sár vm leit a Sigvrþi.
Gvdrvn gecc þaþan brꜹ́t til scogar a eyþimercr oc for alt til Danmarcar oc var þar meþ Þoro Haconar dottvr siꜹ misseri. Brynhildr vildi ęigi lifa ęptir Sigvrþ; hon let drepa þręla sina átta oc fimm ambottir; þa lagði hon sic sverþi til bana, sva sem sęgir i Sigurdar qviþo inni scommo.