Hávamál.
1  5	Gattir allar, aþr gangi fram, vm scoðaz scyli, vm scygnaz scyli; þviat ouist er at vita, hvar ovinir sitia a fleti fyr.
2  4	Gefendr heilir! gestr er inn kominn, hvar scal sitia sia? miok er braðr sa er a brꜹndom scal sins vm freista frama.
3  4	Eldz er þꜹrf þeims inn er kominn oc a kne kalinn; matar oc vaða er manne þꜹrf þeim er hefir vm fiall fariþ.
4  4	Vatz er þꜹrf þeim er til verþar kǫmr, þerro oc þioðlaþar, goþs vm ǫþis, ef ser geta mętti, orþz oc endrþꜹgo.
5  4	Vitz er þꜹrf þeim er viþa ratar, dǫlt er heima hvat; at ꜹgabragði verþr sa er ecci kann oc meþ snotrom sitr.
6  4  7	At hyggiandi sinni scylit maþr hrǫsinn vera, hęldr gętinn at geði. Þa er horscr oc þꜹgull kǫmr heimisgarda til, sialdan verþr víti vorom; þviat obrigdra vin fǫr maþr aldregi, enn manvit micit.
7  4	Enn vari gestr, er til verþar kǫmr, þvnno hlioþi þegir, eyrom hlydir, enn ꜹgom scodar; sva nysiz froþra hverr fyr.
8  4	Hinn er sęll, er sér um getr lof oc lícnstafi; odǫlla er við þat, er maþr eiga scal annars briostvm i.
9  4	Sa er sęll, er sialfr vm a lof oc uit, meþan lifir; þviat ill rað hefir maþr opt þegit annars briostom or.
10  4	Byrþi betri berrat maþr brꜹto at, enn se manuit micit; ꜹði betra þiccir þat i okvnnom stað, slict er valaþs vera.
11  4	Byrdi betri berrat maþr brꜹto at, enn se manuit micit; vegnest verra vegra hann velli at, enn se ofdryccia ꜹls.
12  4	Era sva gott, sem gott qveþa, ꜹl alda sona; þviat fora veít, er fleira dreccr, sins til geds gvmi.
13  4	Ominnis hegri heitir sa er yfir ꜹlþrom þrvmir, hann stelr geði gvma; þess fvgls fiꜹdrom ec fiotraþr varc i garði Gvnnlaþar.
14  4	Avlr ec varð, varþ ofrolvi at ins froða Fialars; þvi er ꜹlðr baztr, at aptr vf heimtir hverr sitt geð gvmi.
15  4	Þagalt oc hvgalt scyli þioðans barn oc vigdiarft vera; glaþr oc reifr scyli gvmna hverr, vnnz sinn biþr bana.
16  4	Ósniallr maþr hyggz mvno ey lifa, ef hann viþ uíg varaz; enn elli gefr hanom engi friþ, þott hanom geirar gefi.
17  4	Kópir afglapi, er til kynniss kǫmr, þylsc hann vm eþa þrvmir; alt er senn, ef hann sylg um gętr, vppi er þa geþ gvma.
18  4	Sa einn veit, er viða ratar oc hefir fiolþ vm fariþ, hverio geði styrir gvmna hverr, sa er vitandi er vitz.
19  4	Haldit maþr a keri, drecki þo at hófi miꜹð, męli þarft eða þegi; okynnis þess vár þic engi maþr, at þv gangir snemma at sofa.
20  4	Graþvgr halr, nema geðs viti, etr ser aldrtrega; opt fęr hlęgis, er meþ horscom kǫmr, manni heimscom magi.
21  4	Hiarðir þat vito, nęr þér heim scolo, oc ganga þa af grasi; enn osviþr maþr kann evagi sins vm mals maga.
22  4	Vęsall maþr oc illa scapi hlęr at hvivetna; hitki hann veit, er hann vita þyrpti, at hann era vamma vanr.
23  4	Osviþr maþr vakir vm allar nętr oc hyggr at hvivetna; þa er móþr er at morgni kǫmr, alt er vil sem var.
24  4	Osnotr maþr hyggr ser alla vera viðhlǫiendr vini; hitki hann fiþr, þot þeir vm hann fár lesi, ef hann meþ snotrom sitr.
25  4	Osnotr maþr hyggr ser alla vera viðhlǫiendr vini; þa þat finnr, er at þingi kǫmr, at hann a formęlendr fá.
26  4	Osnotr maþr þicciz alt vita, ef hann a ser i va vero; hitki hann veit, hvat hann scal við qveþa, ef hans freista firar.
27  4  7	Osnotr maþr er meþ aldir kǫmr, þat er bazt at hann þegi; engi þat veít, at hann ecci kann, nema hann męli til mart; ueita maþr hinn er vetki ueit, þott hann męli til mart.
28  4	Froðr sa þycciz er fregna kann oc segia it sama; eyvito leyna mego yta seynir þvi er gengr vm gvma.
29  4	Ǫrna męlir sa er ęva þegir stadlꜹso stafi; hraðmęlt tvnga, nema haldendr eigi, opt ser ogott vm gelr.
30  4	At ꜹgabragði scala maþr annan hafa, þott til kynniss komi; margr þa froþr þicciz, ef hann freginn erat oc nai hann þvrrfiallr þrvma.
31  4	Fróðr þicciz sa er flotta tecr gestr at gest hęðinn; veita gorla sa er vm verði glissir, þott hann meþ grꜹmom glami.
32  4	Gvmnar margir erosc gagnhollir, enn at virþi recaz; aldar róg þat mvn ę vera, orir gestr viþ gest.
33  4	Arliga verþar scyli maþr opt fá, nema til kynnis komi; sitr oc snópir, lętr sem solginn se oc kann fregna at fa.
34  4	Afhvarf micit er til illz vinar, þott a brꜹto bvi; enn til goðs vinar liggia gagnvegir, þot hann se firr farinn.
35  4	Ganga scal, scala gestr vera ey í einom stað; livfr verþr leiþr, ef lengi sitr annars fletiom á.
36  4	Bv er betra, þott litit se, halr er heima hverr; þott tvęr geitr eigi oc tꜹgreptan sal, þat er þo betra en bǫn.
37  4	Bv́ er betra, þott litit se, halr er heima hverr; bloðvgt er hiarta þeim er biðia scal ser i mál hvert matar.
38  4	Vapnom sinom scala maþr velli á feti ganga framarr; þviat ovíst er at vita, nęr verþr a vegom v́ti geirs vm þꜹrf gvma.
39  4	Fanca ec mildan mann eþa sva matar goðan, at ei vęri þiggia þegit, eþa sins fiar svagi [giꜹflan], at leiþ se lꜹ́n, ef þegi.
40  4	Fiár sins, er fengit hefr, scylit maþr þꜹrf þola; opt sparir leidom þaz hefir liv́fom hvgat, mart gengr verr enn varir.
41  4	Vapnom oc váðom scolo vinir gleðiaz, þat er a sialfvm synst; viðrgefendr oc endrgefendr erosc lengst vinir, ef þat biþr at verþa vel.
42  4	Vin sinom scal maþr vinr vera oc gialda giof viþ giof; hlátr viþ hlátri scyli hꜹlþar taca, en lꜹsung viþ lygi.
43  4	Vin sinom scal maþr vinr vera, þeim oc þess vin; enn ovinar sins scyli engi maþr vinar vinr vera.
44  4	Veitztv, ef þv vin átt þann er þv vel trvir, oc vill þv af hanom gott geta: geði scaltv við þann blanda oc giofom scipta, fara at finna opt.
45  4	Ef þv átt annan þannz þv illa trvir, vildv af hanom þo gott geta: fagrt scaltv viþ þann męla, en flátt hyggia oc gialda lꜹsvng viþ lygi.
46  4	Þat er enn of þann er þv illa trvir, oc þer er grvnr at hans gedi: hlęia scaltv viþ þeim oc vm hvg męla, glic scolo giold giofom.
47  4	Vngr var ec forðom, for ec einn saman, þa varð ec villr vega; ꜹdigr þottvmz, er ec annan fann, maþr er mannz gaman.
48  4	Mildir frǫcnir menn bazt lifa, sialdan sv́t ala; en osniallr maþr vggir hotvetna, sytir ę glæyggr viþ giofom.
49  4	Vaðir minar gaf ec velli at tveim tremonnom; reccar þat þottvz, er þeir rift hofðo, neíss er neycqvidr halr.
50  4	Hrꜹrnar þꜹll sv er stendr þorpi a, hlyrat henne bꜹrcr ne barr; sva er maþr sa er manngi ann, hvat scal hann lengi lifa?
51  4	Eldi heitari brennr meþ illom vinom friþr fimm daga; enn þa slocnar, er inn setti kǫmr, oc versnar allr vinscapr.
52  4	Micit eitt scala manne gefa, opt cꜹpir ser i litlo lof; meþ halfom hleif oc meþ hꜹllo keri fecc ec mer felaga.
53  4	Litilla sanda, litilla sęva litil ero geð gvma; þvi allir menn vrðot iafnspakir, halb er ꜹld hvar.
54  4	Meþalsnotr scyli manna hverr, ęva til snotr se; þeim er fyrða fegrst at lifa, er vel mart vito.
55  4	Meðalsnotr scyli manna hverr, ęva til snotr se; þviat snotrs mannz hiarta verþr sialdan glatt, ef sa er alsnotr, er á.
56  4	Meðalsnotr scyli manna hverr, ęva til snotr se; orlꜹg sín viti engi maþr fyrir, þeim er sorgalꜹsastr sęvi.
57  4	Brandr af brandi brenn, vnnz brvnninn er, fvni qveykiz af fvna; maþr af manni verþr at mali kvðr, enn til dǫlscr af dvl.
58  4	Ar scal risa sa er annars vill fe eþa fior hafa; sialdan liggiandi vlfr lęr vm gętr, ne sofandi maþr sigr.
59  4	Ár scal rísa sa er á yrkendr fá oc ganga sins verca a vit; mart vm dvelr þann er vm morgin sefr, halfr er ꜹðr vnd hvꜹtom.
60  4	Þvrra sciða oc þakinna nęfra þess kann maþr miot, þess viðar, er vinnaz megi mal oc missere.
61  4	Þveginn oc mettr ríði maþr þingi at, þot hann sęð vęddr til vel; scva oc bróca scammiz engi maþr, ne hestz in heldr, þot hann hafið góðan.
62  4	Snapir oc gnapir, er til sęvar kǫmr, ǫrn a aldinn mar; sva er maþr, er meþ morgom komr oc a formęlendr fá.
63  4	Fregna oc segia scal froðra hverr, sa er vill heitinn horscr; einn vita, ne annarr scal, þioþ veit, ef þriro.
64  4	Ríki sit scyli radsnotra hverr i hófi hafa; þa hann þat finnr, er meþ frǫcnom kǫmr, at engi er einna hvatastr.
65	.   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   .   .   . orða þeirra, er maþr ꜹðrom segir, opt hann giold vm getr.
66  4	Micilsti snemma kom ec i marga staði, enn til sið i svma; ꜹl var drvccit, svmt var olagat, sialdan hittir leiðr i lid.
67  4	Her oc hvar mvndi mer heim vf boðit, ef þyrptac at malvngi mat, eða tvꜹ́ lęr hengi at ins tryggva vinar, þars ec hafða eit etiþ.
68  4	Eldr er beztr meþ yta sonom oc solar sýn, heilyndi sitt ef maþr hafa nair án vid lꜹst at lifa.
69  4	Erat maþr allz vesall, þott hann se illa heill; svmr er af sonom sęll, sumr af frǫndom, svmr af fe ǫrno, svmr af vercom vel.
70  4	Betra er lifðom enn sę olifðom, ęy getr qvicr kv; eld sa ec vpbrenna ꜹðgom manne fyr, enn v́ti var dꜹþr fyr dvrom.
71  4	Haltr riðr hrossi, hiorð recr handarvanr, dꜹfr vegr oc dvgir; blindr ęr betri enn brendr se, nytr mangi náss.
72  4	Sonr er betri, þott se siþ of alinn eptir genginn gvma; sialdan bꜹtarsteinar standa brꜹto nęr, nema reisi niþr at nið.
73  3	Tveir ’ro eins heriar, tvnga er hꜹfuþs bani, er mer i hedin hvern handar vęni.
74  5	Nott verþr feginn sa er nesti trvir; scammar ’ro scips rár; hverb er hꜹstgrima; fiolþ vm vidrir a fimm dꜹgom, enn meira a manaði.
75  4	Veita hinn er vętki veít: margr verþr af ꜹðrom api; maþr er ꜹðigr, annarr oꜹðigr, scylit þann vítca vár.
76  4	Deýr fe, deyia frǫndr, deyr sialfr it sama; enn orztírr deyr aldregi hveim er ser goðan getr.
77  4	Deyr fę, deyia frǫndr, deyr sialfr it sama; ec veit einn at aldri deýr: domr vm dꜹþan hvern.
78  4	Fvllar grindir sa ec fyr Fitivngs sonom, nv bera þeir vanar vǫl; sva er ꜹþr sem ꜹgabragð, hann er valtastr vina.
79  4	Osnotr maþr ef eignaz getr fe eþa flioðs mvnoð, metnadr hanom þroaz, en manvit aldregi, fram gengr hann drivgt i dvl.
80  4	Þat er þa reynt, er þv at rvnom spvrr enom reginkvnnom, þeim er gordo ginregin oc fáði fimbvlþvlr, þa hefir hann bazt, ef hann þegir.
81  4	At qveldi scal dag leyfa, kono er brend er, męki er reynd er, mey er gefin er, ís er yfir kǫmr, ꜹl er drvccit er.
82  5	I vindi scal við hꜹggva, vedri a sió róa, myrkri viþ man spialla, morg ero dags ꜹgo; a scip scal scriðar orca, en a sciold til hlífar, mǫki hꜹggs, enn mey til kossa.
83  4	Við eld scal ꜹl drecca, en a ísi scriða, margan mar cꜹ́pa, en meki sꜹrgan, heima hest feíta, en hvnd a bv́i.
84  4	Meyar orðom scyli manngi trva, ne þvi er qvedr kona; þviat a hverfanda hveli voro þeim hiorto scꜹpvð, brigð i briost vm lagit.
85  5	Brestanda boga, brennanda loga, ginanda vlfi, galandi krako, rytanda svíni, rótlꜹsom viði, vaxanda vági, vellanda katli,
86  5	Flivganda fleíni, fallandi báro, ísi einnǫttom, ormi hringlęgnom, brvdar bedmalom, eþa brotno sverþi, biarnar leici, eða barni konungs,
87	Sivcom kalfi, sialfraða þręli, vꜹlo vilmęli, val nyfeldom.
88  4	Akri ársánom trvi engi maþr, ne til snemma syni; veþr rǫdr akri, enn vit syni, hętt er þeirra hvart.
89  5	Broðvrbana sinom, þott a brꜹto męti, hvsi halfbrvnno, hesti alsciotvm — þa er iór onýtr, ef einn fotr brotnar —, verþit maþr sva tryggr, at þesso trvi ꜹllo.
90  5  9	Sva er friþr qvenna þeirra er flát hyggia, sem aki io obryddom a isi hálom, teitom tvevetrom, oc se tamr illa, eþa i byr óþom beiti stiornlavso, eþa scyli halltr henda hreín i þáfialli.
91  4	Bert ec nv męli, þviat ec bęði veit, brigðr er karla hvgr konom; þa ver fegrst melom, er ver flast hyggiom, þat tęlir horsca hvgi.
92  4	Fagrt scal męla oc fę bióþa sa er vill fliods ast fá, liki leyfa ens liosa mans; sa fǫr er friár.
93  4	Astar firna scyli engi maþr annan aldregi; opt fá á horscan, er a heimscan ne fá, lostfagrir litir.
94  4	Eyuitar firna er maþr annan scal þess er vm margan gengr gvma; heimsca ór horscom gorir hꜹlþa sono sa inn matki mvnr.
95  4	Hvgr einn þat veit er býr hiarta nęr, einn er hann ser vm seva; ꜹng er sot verri hveim snotrom manne enn ser ꜹngo at vna.
96  4	Þat ec þa reynda, er ec i reyri sat oc vęttac mins mvnar; hold oc hiarta var mer en horsca mø̨r, þeygi ec hana at heldr hefic.
97  4	Billings mey ec fann beðiom á solhvita sofa; iarls ynþi þótti mer ecci vera, nema viþ þat líc at lifa.
98  4	„Av́c nęr apni scaltv, Oþinn! coma, ef þv vilt þer męla man; alt ero oscꜹp, nema eínir viti slican lavst saman.“
99  4	Aptr ec hvarf, oc vnna þottomz, visom vilia fra; hitt ec hvgða, at ec hafa mynda geð hennar alt oc gaman.
100  4	Sva com ec nęst, at in nyta var vigdrot ꜹll vm vakin; meþ brennandom liosom oc bornom viþi, sva var mer vilstigr of vitaþr.
101  4	Oc nęr morni, er ec var enn vm kominn, þa var saldrot vm sofin; grey eit ec þa fann ennar góðo kono bvndit beðiom a.
102  4  7	Mꜹrg er góð męr, ef gorva kannar, hugbrigd viþ hali; þa ec þat reynda, er iþ rádspaca teygða ec a flęrdir flióð; haþvngar hverrar leitaþi mer it horsca man oc hafða ec þess vętki vífs.
103  4  7	Heima glaþr gvmi oc viþ gesti reifr, sviþr scal vm sic vera, minnigr oc málvgr, ef hann vill margfrodr vera, opt scal goðs geta; fimbvlfambi heitir sa er fátt kann segia, þat er osnotrs aþal.
104  4	Enn aldna iotvn ec sotta, nv em ec aptr vm kominn, fát gat ec þegiandi þar; mꜹrgom orþom męlta ec i mínn frama i Svttvngs sǫlom.
105  4	Gvnnlꜹd mer vm gaf gvllnom stóli á drycc ins dyra miaþar; ill iþgiold let ec hana eptir hafa sins ins heila hvgar, sins ins svara sęva.
106  4	Rata mvnn letomc rv́ms vm fá oc vm griot gnaga; yfir oc vndir stoðomc iotna vegir, sva hętta ec hꜹfði til.
107  4	Vel keyptz litar hefi ec vel notiþ, fáss er froþom vant; þviat Ódrerir er nv vpp kominn á alda vés iarþar.
108  4	Ifi er mer á, at ec vęra en kominn iotna gorðom or, ef ec Gvnnladar ne nytac, ennar goðo kono, þeirrar er lꜹgdomc arm yfir.
109  5	Ens hindra dags gengo hrimþvrsar Hava ráþs at fregna Hava hꜹllo í; at Bꜹlverci þeir spvrðo, ef hann vęri meþ bꜹndom cominn eþa hefdi hanom Svttvngr of sóit.
110  4	Bꜹ́geiþ Oðinn hygg ec at vnnit hafi; hvat scal hans trygðom trva? Svttvng svikinn hann let svmbli fra oc grǫtta Gvnnlꜹðo.
111  4  7	Mál er at þylia þvlar stóli a Vrþar brvnni at; sa ec oc þagþac, sa ec oc hugþac, hlydda ec a manna mál; of rvnar heyrda ec dǫma, ne vm rádom þꜹgðo Hava hꜹllo at, Háva hollo i, heyrda ec segia sva:
112  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: nótt þv́ risat, nema á niósn ser eþa þv leitir þer innan vt staðar.
113  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: fiolkvnnigri kono scalatv i faðmi sofa, sva at hon lyki þic lidom.
114  4	Hon sva gorir, at þu gáir eigi þings ne þioðans máls; mat þv villat ne mannzkiss gaman, ferr þv sorgafvllr at sofa.
115  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: annars kono teygðo þer aldregi eyrarvno at.
116  5	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: a fialli eþa firði ef þic fara tídir, fastv at virði vel.
117  5  8	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: illan mann lattv aldregi ohꜹpp at þer vita; þviat af illom manne fǫr þv aldregi giold ens góða hvgar.
118  4	Ofarla bíta ec sa einom hal orð illrar kono; flaraþ tvnga varþ hanom at fiorlagi oc þeygi vm sanna sꜹc.
119  5  8	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: ueitztv, ef þv vin át þannz þv vel trv́ir, farþv at finna opt; þviat hrísi vegs oc hávo grasi vegr er vętki treyþr.
120  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: goðan mann teygðo þer at gamanrvnom oc nem licnargaldr, meþan þv lifir.
121  5  8	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: vin þinom ver þv aldregi fyrri at flavmslitom; sorg etr hiarta, ef þv segia ne náir eínhveriom allan hvg.
122  5	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: orþom scipta þv scalt aldregi viþ osvinna apa;
123  4	Þviat af illom manne mvndo aldregi goþs lꜹn vm geta; enn goðr maþr mvn þic gorva mega licnfastan at lofi.
124  4	Sifiom er þa blandat, hverr er segia ręþr einom allan hvg; alt er betra en se brigðom at vera, era sa uinr ꜹðrom er vilt eit segir.
125  5	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: þrimr orðom senna scalatu þer viþ verra mann; opt inn betri bilar, þa er inn verri vegr.
126  5  8	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: scósmíþr þv verir ne sceptismiþr, nema þv sialfom þer ser; scór er scapaþr illa eþa scapt se rangt, þa er þer bꜹls beðit.
127  5	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: hvars þv bꜹl kant, qveþþv þer bꜹlvi at oc gefat þinom fiandom friþ.
128  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: illo feginn verþv aldregi, en lát þer at goðo getið.
129  5	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: upp líta scalattv i orrosto — gialti glikir verþa gvmna synir — síþr þitt vm heilli halir.
130  5  8	Radomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þu getr: ef þv vilt þer goda kono qveþia at gamanrv́nom oc fa fꜹgnvð af, fꜹgro scaldv heita oc lata fast vera; leiþiz mange gott ef getr.
131  5  8	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: varan bid ec þic vera oc eigi ofvaran, ver þv viþ ꜹl varastr oc viþ annars kono oc viþ þat iþ þriðia, at þiofar ne leiki.
132  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: at háði ne hlátre hafðv aldregi gest ne ganganda.
133  4	Opt vito ogỏrla þeir er sitia inni fyr, hvers þeir ’ro kyns er koma; erat maþr sva goþr, at galli ne fylgi, ne sva illr, at einvge dvge.
134  5  8	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: at három þvl hlęþv aldregi, opt er gott þat er gamlir qveþa; opt or scꜹrpom belg scilin orð coma, þeim er hangir meþ hám oc skollir meþ scrám oc váfir meþ vilmogom.
135  5	Raðomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þv getr: gest þv ne geyia ne a grind hrǫkir, get þv váloþom vel.
136  4	Ramt er þat tre er riþa scal ꜹllom at vpploki; bꜹ́g þv gef, eþa þat biðia mvn þer lęs hvers a liðo.
137  5  8  12	Raþomc þer, Loddfafnir! en þv ráð nemir, nióta mvndo ef þv nemr, þer mvno góð ef þu getr: hvars þv ꜹl dreckir, kios þv þer iarðar megin, þviat iorð tecr við ꜹlþri, enn eldr vid sóttom, eik viþ abbindi, ax við fiolkyngi, hꜹll viþ hýrogi, heiptom scal mána qveþia, beiti viþ bitsóttom enn viþ bꜹlvi rv́nar, fold scal viþ floði taca.
138  4  7	Vęit ec at ec hecc vindga meiði a nętr allar nío, geiri vndaþr oc gefinn Oðni, sialfr sialfom mer, a þeim meiþi, er mangi veit, hvers hann af rótom renn.
139  4	Við hleifi mic seldo ne viþ hornigi, nysta ec niþr, nam ec vp rv́nar, ǫpandi nam, fęll ec aptr þaðan.
140  4	Fimbvllióð nío nam ec af enom fregia syni Bꜹlþorn Bestlo fꜹdvr; oc ec dryc of gat ens dyra miaðar ꜹsinn Oðreri.
141  4	Þa nam ec frǫvaz oc froþr vera oc vaxa oc vel hafaz; orð mer af orði orz leitaði, verc mer af verki vercs leitaþi.
142  5	Rvnar mvnt þv finna oc raðna stafi, mioc stóra stafi, mioc stinna stafi, er fáþi fimbvlþvlr oc gorðo ginnregin oc reist hroptr rꜹgna.
143  4	Oþinn meþ asom enn fyr alfom Dainn, Dvalinn oc dvergom fyr, Asvidr iotnom fyr, ec reist sialfr svmar.
144  5	Veiztv hve rista scal? veiztv hve raþa scal? veiztv hve fá scal? veiztv hve freista scal? veiztv hve bidia scal? veiztv hve blóta scal? veiztv hve senda scal? veiztv hve soa scal?
145  4  6	Betra er obeþit enn se ofblotiþ, ęy ser til gildis giof; betra er osennt enn se ofsóit. Sva Þvndr vm reist fyr þioþa rꜹc, þar hann vp vm reis er hann aptr of kom.
146  4	Lioþ ec þꜹ kann, er kannat þioðans kona oc mannzcis mꜹgr; hialp heitir eitt, enn þat þer hialpa mvn viþ sꜹcom oc sorgom oc svtom gorvollom.
147  4	Þat kann ec annat, er þvrfo yta synir þeir er vilia lęcnar liva: .   .   .   .   . .   .   .   .   .   . .   .   .   .   .   .   .   .   .
148  4	Þat kann ec þriþia, ef mer verþr þꜹrf micil haptz viþ mina heiptmꜹgo: eggiar ec deyfi minna andscota, bitaþ þeim vapn ne veler.
149  4	Þat kann ec et fiorþa, ef mer fyrðar bera bꜹnd at boglimom: sva ec gel, at ec ganga ma, sprettr mer af fótom fiotvrr, en af hꜹndom hapt.
150  4	Þat kann ec it fimta, ef ec se af fári scotinn fleín i folci vaða: flygra hann sva stint, at ec stꜹdvigac, ef ec hann siónom of sec.
151  4	Þat kann ec et setta, ef mic sęrir þegn a rótom rás viðar, oc þann hal er mic heipta qveþr, þann eta meín heldr enn mic.
152  4	Þat kann ec it siaunda, ef ec se havan loga sal vm sessmꜹgom: brennrat sva breit, at ec hanom biargigac, þann kann ec galdr at gala.
153  4	Þat kann ec iþ átta, er ꜹllom er nytsamlict at nema: hvars hatr vex meþ hildings sonom, þat ma ec bǫta brát.
154  4	Þat kann ec iþ níunda, ef mic nꜹþr vm stendr at biarga fari míno a floti: vind ec kyrri vagi á oc svefic allan sę.
155  4	Þat kann ec iþ tíunda, ef ec se tvnriþor leica lopti a: ec sva vinc, at þęr villar fara sinna heim hama, sinna heim hvga.
156  4	Þat kann ec iþ ellipta, ef ec scal til orrosto leiþa langvini: vndir randir ec gel, enn þeir meþ ríki fara heilir hildar til, heilir hildi fra, coma þeir heilir hvaþan.
157  4	Þat kann ec iþ tolpta, ef ec se a tre vppi vafa virgilná: sva ec rist oc i rv́nom fác, at sa gengr gvmi oc męlir viþ mic.
158  4	Þat kann ec iþ þrettánda, ef ec scal þegn vngan verpa vatni á: mvnaþ hann falla, þótt hann i folc komi, hnígra sa halr fyr hiorom.
159  4	Þat kann ec iþ fiugrtánda, ef ec scal fyrða liþi telia tiva fyr: asa oc alfa ec kann allra skil, fár kann osnotr sva.
160  4	Þat kann ec iþ fimtánda, er gól Þioðreyrir dvergr fyr Dellings dvrom; afl gol hann asom, enn alfom frama, hyggio Hroptaty.
161  4	Þat kann ec iþ sextánda, ef ec vil ins svinna mans hafa ged oc alt oc gaman: hvgi ec hverfi huítarmri kono oc sny ec hennar ꜹllom sẻfa
162  4	Þat kann ec iþ siautiánda, at mic mvn seint firraz eþ manvga man. Lioþa þessa mvn þv, Loddfafnir! lengi vanr vera, þo se þer goð ef þv getr, nyt ef þv nemr, þꜹrf ef þv þiggr.
163  4  7	Þat kann ec iþ átiánda, er ec æva kennig mey ne mannz kono, — alt er betra er einn vm kann, þat fylgir lioða locom, — nema þeirri einni, er mic armi verr eþa min systir se.
164  5	Nv ero Hava mál qveðin Háva hꜹllo i allþꜹrf yta sonom, oþꜹrf iotna sonom; heill sa er qvað! heill sa er kann! nióti sa er nam! heilir þeirs hlyddo!