Reginsmál.
Sigvrðr gecc til stoþs Hialpreks oc kꜹs ser af hest einn, er Grani var callaþr siþan. Þa var kominn Reginn til Hialprecs, sonr Hreidmars; hann var hveriom manne hagari oc dvergr of voxt; hann var vitr, grimmr oc fiolcvnnigr. Reginn veitti Sigvrþi fostr oc kennzlo oc elscadi hann mioc. Hann sagði Sigvrdi fra forellri sino oc þeim atbvrðom, at Óðinn oc Hǫnir oc Loci ha/fðo comit til Andvarafors; i þeim forsi var fiolþi fisca. Einn dvergr het Andvari, hann var longom i forsinom i geddo lici oc fecc ser þar matar. Otr het broþir varr, qvaþ Reginn, er opt for i forsinn i otrs lici; hann hafdi tekit einn lags oc sat a árbaccanom oc át blvndandi. Loci la/st hann meþ steini til bana; þottvz ęsir mioc hepnir veriþ hafa oc flogo belg af otrinom. Þat sama qveld sotto þeir gisting til Hreiþmars oc syndo veiþi sina. Þa toco ver þa hꜹndom oc la/gðom þeim fiorlꜹsn at fylla otrbelginn meþ gvlli oc hylia vtan oc meþ rꜹþo gvlli. Þa sendo þeir Loca at afla gvllzins; hann com til Ranar oc fecc net hennar oc for þa til Andvarafors oc castaði netino fyr geddvna, enn hon hliop i netit. Þa męlti Loki:
1  4	„Hvat er þat fisca, er renn floþi i, kannat ser viþ viti varaz? hofvþ þitt leystv helio ór, finn mer lindar loga!“
2  4	Geddan qvaþ: „Andvari ec heiti, Oinn het minn faþir, margan hefi ec fors vm fariþ; ꜹmlig norn scop oss i ardaga, at ec scylda i vatni vaþa.“
3  4	Loki qvaþ: „Segðv þat, Anduari! ef þv eiga vill lif i lyða sꜹlom: hver giold fa gvmna synir, ef þeir hꜹggvaz orþom á?“
4  4	Andvari qvaþ: „Ofrgiold fa gvmna synir þeir er Vadgelmi vaþa; osadra orða, hverr er a annan lygr, oflengi leida limar.“
Loki sa alt gvll þat er Andvari atti; enn er hann hafdi framreitt gvllit, þa hafdi hann eptir einn hring, oc tóc Loki þann af hanom. Dvergrinn gecc inn i steininn oc męlti:
5  5	„Þat scal gvll, er Gvstr atti, brędrum tveim at bana verda oc ꜹþlingom atta at rógi, mvn mins fiár mangi niota.“
Ęsir reiddo Hreiþmari feiþ oc traþo vp otrbelginn oc reisto a fǫtr; þa scyldo ęsirnir hlaþa vpp gvllino oc hylia. Enn er þat var gort, gecc Hreiðmarr fram oc sa eitt granahar oc bað hylia. Þa dro Oþinn fram hringinn Andvaranꜹ́t oc hvlþi harit. Þa qvaþ Loki:
6  4	„Gvll er þer nv reitt, en þv giold hefir micil mins hꜹfvþs; syni þinom verþra sęla scꜹpvþ, þat verþr yccarr beggia bani.“
7  4	Hreiþmarr sagði: „Giafar þv gaft, gaftattv astgiafar, gaftattv af heilom hvg; fiorvi yðro scyldvt er firþir vera, ef ec vissa þat fár fyr.“
8  4	Loki qvaþ: „Enn er verra — þat vita þicciomc — nidia strið vm nept; iofra oborna hygg ec þa enn vera, er þat er til hatrs hvgað.“
9  4	Hreiþmarr qvaþ: „Rꜹþo gvlli hygg ec mic raða mvno sva lengi sem ec lifi; hót þín hrǫþvmc ecki lyf, oc haldit heim heþan!“
Fafnir oc Reginn krꜹfdo Hreidmar niðgialda eptir Otr broþvr sinn; hann qvaþ nei vid; enn Fafnir lagdi sverþi Hreiþmar fꜹþvr sinn sofanda. Hreidmarr kallaði a dǫtr sinar:
10  4	„Lyngheiþr oc Lofnheiþr! vitiþ mino lifi farit, mart er þat er þꜹrf þiár.“ Lyngheiþr sagði: „Fá mvn systir, þott fꜹdvr missi, hefna hlyra harms.“
11  5	Hreiþmarr qvaþ: „Al þv́ þo dottvr, dís vlfhvgvð! ef þv getraþ son viþ siclingi; fa þv mey mann i meginþarfar, þa mvn þeirrar sonr þins harms reka.“
Þa dó Hreiþmarr, enn Fafnir toc gvllit allt. Þa beiddiz Reginn at hafa fꜹþvrarf sinn; enn Fafnir galt þar nei við. Þa leitaði Reginn raþa við Lyngheiði systor sina, hvernig hann scyldi heimta fꜹdvrarf sinn. Hon qvaþ:
12  4	„Broðvr qveþia scaltv bliþliga arfs oc ęþra hvgar; era þat hęft, at þv hiorvi scylir qveþia Fafni fiár.“
Þessa lvti sagdi Reginn Sigvrði. Einn dag, er hann com til hvsa Regins, var hanom vel fagnat. Reginn qvaþ:
13  5	„Cominn er hingat konr Sigmvndar, seggr inn snarraþi til sala várra; móþ hefir meira enn maþr gamall, oc er mer fangs vón at frekom vlfi.
14  5	Ec mvn fǫða folcdiarfan gram, nv er Yngva konr meþ oss cominn; sia mvn ręsir ricstr vnd solo, þrymr vm ǫll lond ǫrlogsimo.“
Sigvrþr var þa iafnan meþ Regin, oc sagði hann Sigvrdi, at Fafnir lá á Gnitaheiþi oc var i orms liki. Hann átti ęgishialm, er oll qvicvendi hrǫddoz viþ. Reginn gerði Sigvrþi sverþ, er Gramr het; þat var sva hvast, at hann bra þvi ofan i Rín oc let reca vllarlagð fyr strꜹmi, oc toc i svndr lagdinn sem vatniþ. Þvi sverþi clꜹf Sigvrþr i svndr steðia Regins. Eptir þat eggiaði Reginn Sigvrþ at vega Fafni; hann sagði:
15  5	„Hatt mvno hlęia Hvndings synir, þeir er Eylima aldrs synioðo, ef meirr tiggia mvnar at sǫkia hringa rꜹða enn hefnd fꜹðvr.“
Hialprecr konvngr fecc Sigvrþi scipalið til fꜹðvrhefnda. Þeir fengo storm mikinn oc beitto fyr bergs-nꜹs nꜹcqvara. Maþr einn stoþ a berginv oc qvaþ:
16  5	„Hverir riþa þar Ręvils hestom hávar vnnir, haf glymianda? seglvigg ero sveita stoccin, mvnat vagmarar vind vm standaz.“
17  5	Reginn svaraði: „Her ’ro ver Sigvrþr a sętriam, er oss byrr gefinn við bana sialfan; fellr brattr breki brondom hęri, hlvnnvigg hrapa; hverr spyrr at þvi?“
18  5	Maþr qvaþ: „Hnicar heto mic, þa er hvgin gladdac, Vꜹlsvngr vngi! oc vegit hafðac; nv mattv calla karl af bergi Feng eþa Fiolni, far vil ec þiggia.“
Þeir vico at lande, oc gecc karl a scip, oc lęgði þa veðrit. Sigvrþr qvaþ:
19  4	„Segðv mer þat, Hnicarr! allz þv hvartveggia veitz goda heill oc gvma: hver bꜹzt ero, ef beriaz scal, heill at sverþa svipon?“
20  4	Hnicarr qvaþ: „Mꜹrg ero goð, ef gvmar vissi, heill at sverþa svipon; dyggva fylgio hygg ec ens deycqva vera at hrottameiði hrafns.
21  4	Þat er annat, ef þv ert v́t vm kominn oc ert a brꜹt bvinn, tva þv litr a tái standa hroþrfvsa hali.
22  4	Þat er iþ þriþia, ef þv þiota heyrir vlf vnd asclimom; heilla ꜹþit verþr þer af hialmstofom, ef þv sęr þa fyrri fara.
23  5	Engr scal gvmna i gogn vega siþ scinandi systor Mána; þeir sigr hafa er sia kvnno hiorleics hvatir eþa hamalt fylkia.
24  4	Þat er fár mikit, ef þv fǫti drepr, þars þv at vigi veþr; talar disir standa þer a tvęr hliðar oc vilia þic saran sia.
25  4	Kemþr oc þveginn scal kǫnna hverr oc at morni mettr; þviat osynt er, hvar at apni kǫmr; ilt er fyr heill at hrapa.“
Capitvlvm
Sigvrðr atti orrosto micla viþ Lyngva Hvndingsson oc brǫðr hans; þar fell Lyngui oc þeir þrir brǫþr. Eptir orrosto qvaþ Reginn:
26  5	„Nv er bloþvgr orn bitrom hiorvi bana Sigmvndar a baci ristinn; øngr var fremri, sa er fold ryði, hilmis arfi, oc hvgin gladdi.“
Heim for Sigvrþr til Hialprecs; þa eggiaþi Reginn Sigvrþ til at vega Fafni.