Völuspá IV. (Codices af Snorra Edda.)
3. SnE. I, 38. 1. alda WU; halda r. 2. þat (þar U) er ekki var rWU. 3. vara rU; varat W. — sęr r; siár W; sior U. 4. unnir rW; vndir U. 5. æfa W; ei r (d. e. eigi); ei med streg over baade e og i U (d. e. eigi). 8. gras WU; gS (d. e. gras eller grass?) r. — hvergi U; ekki rW.	Verstallene referere sig til den først trykte Tekst af Völuspá. Tallet er udmærket med Stjerne, naar vedkommende Vers ikke i sin poetiske Form er optaget, men kun paa Prosa omskrevet i SnE.
5, 5–10. SnE. I, 50, hvor disse Verslinjer anføres efter følgende Ord: Þeir (Börs synir) gáfu staðar (staþi U) öllum eldingum, sumum á himni, sumar fóru lausar undir himni, ok settu þó þeim stað ok sköpuðu göngu þeim. Svá er sagt í fornum vísindum, at (Ordene fra sumum mangle i U) þaðan af váru dœgr greind ok áratal, svá sem segir í Völuspá (De to sidste Ord mangle i U). 7–10. máni þ. n. v. h. h. m. á., stjörnur þ. n. v. h. þ. s. á. rWU.
7.* 8.* Jfr. SnE. I, 62: Í upphafi setti hann (Allföðr) stjórnarmenn í sæti (de to sidste Ord mangle i r), ok beiddi þá at dœma með sér örlög manna ok ráða um skipun borgarinnar (dœma orlog manna ok raþa U); þat (domrinn U) var þar sem heitir Iðavöllr, í miðri borginni. Var þat hit fyrsta þeirra verk, at gera hof ....... Annan sal gerðu þeir, þat var hörgr (er horgr var i U) ....... Þar næst lögðu þeir afla (smiþoþv þeir hvs er þeir logþo afl í U), ok þar til gerðu þeir hamar ok töng og steðja, ok þaðan af öll tól önnur, ok því næst smíðuðu þeir málm, stein ok tré, ok svá gnógliga þann málm er gull heitir, at öll búsgögn ok öll reiðigögn höfðu þeir af gulli, ok er sú öld kölluð gullaldr, áðr en spilltist af tilkvámu kvennanna; þær kómu ór jötunheimum.	Forf. af Gylfag. maa altsaa af Völuspá V. 7 have kjendt samme Tekst som i R og ikke som i H.
9. 10, 5–8. SnE. I, 64.
9. 4. vm þat U; of þat rW. 5. hverr WU; at r. — skyldi dverga rWU. 6. drott of skepia rW; drott vm spekia U. 7. or brimi bloðgu rWU. 8. ok or bla-|ens leggium W; ok bláms leGivm U; oc or blam sleGivm r.
10. 1–4. Jfr. SnE. I, 64: Móðsognir var œztr (ættztr þeirra U; dvergr r) ok annarr Durinn rWU. Blandt dverga heiti i A (SnE. II, 469): Motsǫgnir, i 757 (SnE. II, 552): Motsognir. 5. þeir U; þar rW. 6. morg vm gerþv U; mörg of görðuz rW. 7. dvergar rWU. — í jörðu rU; i iorðu med streg over u W. Jfr. i Prosastykket: af atkvæði guðanna urðu þeir (dvergarnir) vitandi mannvits ok höfðu (hafa U) mannslíki ok búa þó í jörðu ok í steinum. 8. sem Durinn sagði rW; sem þeim dyrinn kendi med prik over y U.
11. 12. SnE. I, 64. 66.
11. 1. W tilføier ok mellem de to navne; ligesaa i L. 2. 4. Alþiofr WU; Alþiolfr r urigtig. 5. Nár mangler i U. — ok mangler i rWU. 6. Nipingr rW; Niningr U urigtig. 7. Bifurr Bafurr r; BavoR (eller BavvR) W; Bivor Bavrr U. Jfr. blandt dverga heiti i 757 (SnE. II, 552) Biuorr Bauorr; i A (SnE. II, 469) Bivorr Blavorr. 8. BavmbavR r; BombvR (eller BomboR) W; Bambavrr U. Jfr. blandt dverga heiti i A (SnE. II, 469) og 757 (II, 552) Bumburr. 9. Ori Onarr W; Orr Annarr U; Onarr r, hvor det første Navn mangler. 10. Oinn r; Onni (eller Oinn) U; Ái W. Jfr. Óinn Sig. II, 2 og blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) og i 757 (II, 553). — Mioþvitnir U; Miǫðvitnir W; Moðvitnir r.	9. Ánarr eller Ónarr er Navnet paa Jords Fader (SnE. I, 54). I r kaldes han der rigtignok Annarr, men Vokalens Længde er sikret ved Fms. VI, 140, hvor Ánars danner Helrim med hánum, og ved SnE. I, 320, hvor Ónars danner Helrim med gróna.
12. 1. Viggr U; Vigr rW. 2. Þorinn rWU. 3. Þror Þroin rW; Þior Þorinn U. 4. Þekkr rW; mangler i U. — Litr ok Vitr W; Litr Vitr r; Vitr ok Litr U. 5. Nyr rW; mangler i U. — ok mangler i rWU. 6. mangler i rWU. 7. Rekkr Ráðsviðr rWU. Blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) og 757 (II, 553) staar baade Reginn og Rekkr (af det sidste Navn kan i 757 nu kun re... skjelnes). 8. mangler i rWU.
13. Jfr. SnE. I, 66. 1. 2. Disse Linjer staa lige efter Vindálfr Þorinn og umiddelbart foran Þrór Þróinn i rWU. 2. Vali rWU. 3. 4. Disse Linjer staa som de sidste i et Vers umiddelbart efter Dúfr Andvari (15, 6) i rWU. 3. Heptifili rUA (SnE. II, 470) 757 (II, 553); Heftifili W. 4. Hárr Sviarr W; Hárr Siarr r; Hár segir U urigtig. Blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) staar baade Hár og Hannerr; i 757 (SnE. II, 553) er det første af disse Navne ulæseligt, men det andet er skrevet Hannarr. Jfr. 15, 3. 5–10. mangle i rWU. 7. Blandt dverga heiti i A Hornbori (Saa Ungers Afskrift; i SnE. II, 470 urigtig Hænbvi); i 757 (SnE. II, 553) kan kun horn .... læses. 9. Jfr. blandt dverga heiti i A (SnE. II, 469) og 757 (II, 553) Aurvargr.	4. Hannarr er maaske en rigtigere Form end Hanarr. Navnet maa da udledes af hannr (hannarr), der synes at have samme Betydning som hagr; df. sjónhannr (sjónhannarr), om den der efter Øiemaal godt kan bedømme et Arbeides Værd, sjónhenni, Subst. f. (se Unger i Saga Ól.k. ens helga, Chr. 1853, S. 254.)
14.* Jfr. SnE. I, 66: En þessir kómu frá Svarins (Svarnis U) haugi til Aurvanga á Jöruvöllu (saa W = ioru v. rU), ok er þaðan kominn Lofarr (saa W; Lovarr U; ok eru komnir þaðan Lovarr r); þessi eru nöfn þeirra. Dette prosaiske Stykke følger efter Navnene Hárr Sviarr og gaar foran Navnene Skirfir Virfir.
15. SnE. I, 66. Foran Navnet Draupnir og efter Navnet Ráðsviðr staar følgende Prosastykke: En þessir eru ok dvergar ok búa í steinum, en inir fyrri í moldu. 1. Þar var mangler i rWU. — Draupnir rW; Dramir U urigtig. 2. Dolgþvari rWU. A (SnE. II, 469 f.) og 757 (II, 552 f.) har blandt dverga heiti som to Navne i forskjellige Linjer Dolgr og Þrasir (i 757 kan kun ....er skjelnes). 3. Hǫrr rW; Hár U. Jfr. blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) og 757 (II, 553) Heri. Se og 13, 4. — Hugstari rWU Jfr. blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) Hǫgstari og i 757 (II, 553) Hugsta.. 4. Hleðiolfr rW; Hleiþolfr U. Jfr. blandt dverga heiti i A (SnE. II, 470) og 757 (II, 553) Hlioðolfr. — Gloinn rWA (SnE. II, 470) 757 (II, 553); Gloni (eller Gloin) U. 5. 6. i rWU. 7. Skirfir Virfir r; Skirvir Virvir WU.	3. Jfr. kuggr Hárs, Dvergeskibet, Skáldh. rím. 5, 2.
16, 1–4. SnE. I, 68. 1. Alfr Yngvi U; Alfr Ingi rW. 2. Eikinskialdi W; Eikinskialli U; Eikinn skialdi r. 3. Falr Frosti rWU. 4. Fiðr Ginnarr rW; Fiðr Ginar U.	3. Falr „Dverg“ vil Eg. ogsaa finde i et Skaldevers SnE. I, 240. Men i Völuspá er Fjalarr sikkert det rette; jvfr. Fortællingen om Dvergene Fjalarr og Galarr i SnE. I, 216 f.
17.* 18.* Jfr. SnE. I, 52: Þá er þeir Börs synir gengu með sævarströndu, fundu þeir tré tvau ok tóku upp tréin ok sköpuðu af menn; gaf hinn fyrsti önd ok líf, annarr vit ok hrœring, þriði ásjónu, málit ok heyrn ok sjón; gáfu þeim klæði ok nöfn (Ordene fra gáfu mangle i U): hét karlmaðrinn Askr, en konan Embla (Emla U).	Menneskenes Skabelse fortælles i Gylfaginning umiddelbart efter Himmelens og Jordens Skabelse og før Livet paa Idavolden og Dvergenes Skabelse.
19. SnE. I, 76. 1. standa U; ausinn rW. 2. Yggdrasill WU; Yggdrasils r. 3. hár baðmr heilagr rW; hár borinn heilagr U. 6. þærs W; þær U; er r. — dali rWU. 7. stendr hann æ yfir grænn W; stendr hann æ yfir grvN r; stendr yvir grein U.
20.* Jfr. SnE. I, 72: Þar stendr salr einn fagr (staþr einn U) undir askinum við brunninn, ok ór þeim sal koma þrjár meyjar, þær er svá heita: Urðr, Verðandi, Skuld; þessar meyjar skapa mönnum aldr.	Forf. af Gylfag. har altsaa i Völuspá 20, 3. læst sal og ikke sæ, i 4 und og ikke á.
25. 26. SnE. I, 138. Disse Vers anføres efter en længere Fortælling om hvordan Sleipner blev til; af denne aftrykkes her kun følgende Ord: .... Þá settust guðin á dómstóla sína ok leituðu ráða, ok spurði hverr annan, hverr því hefði ráðit at gipta Freyju í jötunheima, eða spilla loptinu ok himninum svá, at taka þaðan sól ok tungl ok gefa jötnum ......... En er æsirnir sá þat til viss, at þar var bergrisi kominn, þá varð eigi þyrmt eiðunum, ok kölluðu þeir á Þór: ok jafnskjótt kom hann, ok því næst fór á lopt hamarrinn Mjöllnir........
25. 3. goð rW; gvþ U. 4. um U; of rW. 5. hverr rWU. — alt mangler i U. 6. lævi W; læfi r; levi U. 8. Óðs mey rW; osk mey U.
26. 1–4. efter 5–8. i rU; 5–8. mangle i W. 1. Þar vá U; þat va W; þat vaN r. 2. þrunginn móþi WU; þrvngin moþi r. 4. of fregn rWU. 7. meginlig r; meginlik U. 8. fóru rU.	Kan man af Ordene þá varð eigi þyrmt — Mjöllnir slutte, at Forfatteren af Gylfag. i Völuspá V. 26 har læst Linjerne á gengusk — fóru foran þórr — fregn, saaledes som rU har det?
28, 7–14. SnE. I, 70. 8. þú WU; a r. 9. í W; í þeim U; vr þeim r. 11. mjöð WU; moð r. 13. veði WU; veiþi r. — valföðrs rW; valsfavþ’ U. 14. vituð þer rW; viti þer U.
37.* Jfr SnE. I, 198: Þá mælti Gangleri: „Hvat verðr þá eptir, er brenndr er himinn ok jörð ok heimr allr, ok dauð goðin öll ok allir einherjar ok allt mannfólk? ok hafit þér áðr sagt, at hverr maðr skal lifa í nokkvorum heimi um allar aldir.“ Þá segir Þriði: „Margar eru þá vistir góðar ok margar illar; bazt er þá at vera á Gimle á himni (a Gimle meðr Svrti U), ok allgott er til góðs drykkjar, þeim er þat þykkir gaman, í þeim sal er Brimir heitir; hann stendr á Okolni (saa W; stendr ok á himni r urigtig). Sá er ok góðr salr er stendr á Niðafjöllum, görr af rauðu gulli; sá heitir Sindri. Í þessum sölum skulu byggja góðir menn ok siðlátir.“ Slutningen har U langt kortere saaledes: gott er til dryckiar i brimle eða þar sem heitir sindri. þar byggia goþir menn.
38. 39, 1–4. 7–8. SnE. I, 200.	Fortællingen om Naastrand i Gylf. følger efter det ved 37* aftrykte pros. Stykke.
38. 1. veit ek standa rWU. 3. náströndu á rW; nástravndv á med streg over sidste v U. I det forudgaaende Prosastykke har alle tre Hskrr. Formen Náströndum. 5. falla rWU. 6. um U; of rW.
39. 1. Skulu þar vaða rWU. 3. menn meinsvara rW; menn meinsvarar U. 4. morðvargar rW; morþingar U. 7. 8. indledes med de pros. Ord: En í Hvergelmi er verst. 7. þar kvelr WU; þa kvelr r. 8. framgengna WU; fram gega med streg over e r.
40. 41. SnE. I, 58. 60.
40. 1. Austr byr rWU. Jfr. i Prosastykket Gýgr ein býr fyr austan Miðgarð. — aldna rW; arma U. Dog har U i det pros. Stykke: Gamla trollkona er moþir margra iotna. 2. Járnviði rU; iarnviðiu W. 3. fœðir rWU. 6. einna nökkurr rW; ima nockvr U. 7. tjúgari rW; tregari U.
41. 5. svört verða rWU. Jfr. i Prosastykket: þaðan týnir sól skini sínu. 6. um U; of rW. 7. veðr oll ualvnd W; verþr avll valvd med streg over sidste v r; verþr oll va. ly. U. 8. vituð ér enn eða hvat rW; v. einn ok h. U.	7. Ligesom rW he har válund for válynd, saa har jeg i det vestlige af øvre Telemarken oftere hørt vaalundt (vaalónnt), usikkert, for det hos Aasen anførte vaalynt.
45. SnE. I, 186. Jfr. i det forudgaaende Prosastykke .... eru um alla veröld orrostur miklar, þá drepast brœðr fyrir ágirni sakar, ok eigi þyrmir föður eða syni í manndrápum ok sifja sliti (eða sifivm U). 2. verþaz rW; verþa U. 5. i heimi U; með hölðum rW. 7. skeGiolld r; skeggiǫlld W; skeG old U. 8. skildir klofnir rW; skilldir klofna U. 10. áðr rW; vndz U. 11. 12. mangle i rW.
46, 5–8. 47, 1–4. 48. 50. 51. 52. 53. 55. 56. 57. SnE. I, 192. 194. 196. 198. Disse Vers indføres efter følgende prosaiske Stykke: Þá verðr þat, er mikil tíðindi þykkja, at úlfrinn gleypir sólina, ok þykkir mönnum þat mikit mein; þá tekr annarr úlfrinn tunglit, ok gerir sá ok mikit úgagn; stjörnurnar hverfa af himinum. Þá er ok þat til tíðinda, at svá skelfr jörð öll ok björg, at viðir losna ór jörðu upp, en björgin hrynja, en fjötrar allir ok bönd brotna ok slitna; þá verðr Fenrisúlfr lauss. Þá geysist hafit á löndin, fyrir því at þá snýst Miðgarðsormr í jötunmóð (iǫtunheima U feilagtig) ok sœkir upp á landit. Þá verðr ok þat, at Naglfar (Naglfaræ U) losnar, skip þat er svá heitir; .... en í þessum sævargang flýtr Naglfar; Hrymr heitir jötunn, er stýrir Naglfara. En Fenrisúlfr ferr með gapanda munn, ok er hinn efri kjaptr við himni, en hinn neðri við jörðu; gapa mundi hann meira, ef rúm væri til; eldar brenna ór augum hans ok nösum. Miðgarðsormr blæss svá eitrinu, at hann dreifir lopt öll ok lög, ok er hann allógurligr, ok er hann á aðra hlið úlfinum. I þessum gný klofnar himinninn, ok ríða þaðan Muspells synir: Surtr ríðr fyrst, ok fyrir hánum ok eptir bæði eldr brennandi; sverð hans er gott mjök, af því skínn bjartara en af sólu (sverþ hans er sva biart sem sol U) ........ Muspells megir sœkja fram á þann völl er Vígriðr heitir; þar kemr ok þá Fenrisúlfr ok Miðgarðsormr, þar er ok þá Loki kominn ok Hrymr, ok með hánum allir Hrímþursar, en Loka fylgja allir Heljar sinnar (þar er ok Loki ok Hrymr með honvm. Loka fylgia ok hellornar U); en Muspells synir hafa yfir sér fylking, er sú björt mjök ........... En er þessi tíðindi verða, þá stendr upp Heimdallr ok blæss ákafliga í Gjallarhorn ok vekr upp öll guðin, ok eiga þau þing saman. Þá ríðr Óðinn til Mímis brunns ok tekr ráð af Mími fyrir sér ok sínu liði. Þá skelfr askr Yggdrasils, ok engi lutr er þá óttalauss á himni eða jörðu. Æsir hervæða sik ok allir einherjar, ok sœkja fram á völluna (vollinn U): ríðr fyrstr Óðinn með gullhjálm ok fagra brynju ok geir sinn, er Gungnir heitir; stefnir hann móti Fenrisúlfi, en Þórr fram á aðra hlið hánum, ok má hann ekki duga hánum, því at hann hefir fullt fang at berjast við Miðgarðsorm. Freyr berst móti Surti, ok verðr harðr samgangr áðr Freyr fellr; þat verðr hans bani, er hann missir þess hins góða sverðs, er hann gaf Skírni. Þá er ok lauss orðinn hundrinn Garmr er bundinn er fyrir Gnípahelli (Gnipalvndi U), hann er it mesta forat; hann á víg móti Tý, ok verðr hvárr öðrum at bana. Þórr berr banaorð af Miðgarðsormi, ok stígr þaðan braut níu fet; þá fellr hann dauðr til jarðar fyrir eitri því, er ormrinn blæss á hann (niv fet vm eitr ormsins U). Úlfrinn gleypir Óðin, verðr þat hans bani; en þegar eptir snýst fram Viðarr ok stígr öðrum fœti í neðra kjapt úlfsins; ...... annarri hendi tekr hann inn efra kjapt úlfsins, ok rífr sundr gin hans, ok verðr þat úlfsins bani. Loki á orrostu við Heimdall, ok verðr hvárr annars bani. Því næst slyngr Surtr eldi yfir jörðina, ok brennir allan heim.	Den prosaiske Fortælling om Ragnarok i Gylfaginning grunder sig ikke blot paa Völuspá: Meget er en Gjengivelse af Vers i andre gamle Digte, saaledes de her ovenfor udeladte Ord: Völlrinn Vígriðr er hundrað rasta víðr á hvern veg af Vafþr. V. 18; andet grunder sig vistnok paa Folkesagn og Folketro, der ikke var fæstet i poetisk Form; saaledes de ovenfor udeladte Fortællinger om, hvoraf Skibet Naglfar og Vidars Sko dannes, og de dertil knyttede Formaninger; endelig tilhører vel ogsaa noget Forfatteren alene. Jeg har alligevel ovenfor paa nogle faa Stykker nær aftrykt den hele Fortælling, for at kunne meddele den i Sammenhæng, da den ikke er uden Viktighed for Tekstkritiken af Völuspá. Den fortjener i denne Henseende saameget større Opmærksomhed, som den forudsætter en Tekst af Völuspá, der tildels er forskjellig fra og fuldstændigere end den, hvori Versene af dette Digt ere meddelte i de os levnede Hskrr. af SnE. Saaledes ere Ordene: ok stígr þaðan braut níu fet en Gjengivelse af Verslinjerne gengr fet níu | Fjörgynjar burr (I, V. 56, L. 9. 10), der ikke findes i Codd. af SnE, men derimod i R. Jeg skal her tilføie nogle Ord om Forholdet mellem enkelte Stykker af denne Fortælling i Gylfaginning og Vers i Völuspá. Ordene: Hrymr heitir jötun, er stýrir Naglfara grunde sig vistnok bare paa en Misforstaaelse af Völuspá I, V. 50. Naar det i Gylfag. fortælles, at Muspells Sønner ride til Kampvolden anførte af Surt og at Hels Skarer følge Loke, saa sér dette ud til at være rigtigere end Fremstillingen i Völuspá I, V. 51. Dog kan Forf. af Gylfag. her neppe have havt for sig og fulgt en Tekst af Völuspá, som har været væsentlig forskjellig fra den, vi have; ti følgende Ord paa et andet Sted i Gylfag. (SnE. I, 138): Naglfar (Naglfari rU) er mest skip; þat er á Muspell (þat eigo Mvspellz megir U) synes at vise, at han i Völ. I, 51, 2 har læst Muspells. Fremstillingen i Gylfag. er vel given efter Ytringer i andre Digte (Som f. Eks. Lokas. 42; Fáfn. 15), efter Folkesagn og efter Forfatterens eget Skjøn. Ordene engi lutr er þá óttalauss á himni eða jörðu synes snarere at være en Gjengivelse af Völuspá I, V. 48: Hvat er með ásum — veggbergs visir, end af Völuspá I, V. 47, L. 5–8: hræðask allir — gleypir. Ordene: þá er ok lauss orðinn hundrinn Garmr er bundinn er fyrir Gnípahelli synes at vise, at Forf. af Gylfag. har havet en Tekst af Völuspá for sig, hvor Linjerne Geyr Garmr — renna ligesom i H fulgte efter Verset þá kemr Hlínar — falla angan; dog synes han at have misforstaat disse Linjer og efter en anden Kilde at have tilføiet Kampen mellem Ty og Garm.
46. 6. á lopti WU; alopt r. 7. mælir WU; mer (ligner: mey) r. 8. Míms rW; mimis U.
47. 3. aldna W; alna rU. 4. en jötunn losnar rW; æsir erv a þingi U.
48. 2. hvat er með álfum rW; hvat með asynivm U. 3–4. mangler i U (jfr. 47, 4). 3. gnygr W; ymr r. 6. steindurum r; steindyrum W; steins dyrum U. 7. mangler i U. — veGbergs r; uegbergs W.
50. mangler i U. 1. austan rW. 5. knýr W; kyR r. 6. en ari hlackar W; avrn mvn hlacka r. 7. niðfǫlr rW. 8. Naglfar W; Naglfal r urigtig.
51. mangler i U. 1. Kioll ferr austan rW. 3. of rW. 5. fara W; þarro r. — fiflmegir rW. 8. byleiz r; byleistz W. í för rW.
52. anføres SnE. I, 40 (hvor det ogsaa findes i U) foruden SnE. I, 194 (hvor det mangler i U). 1. Surtr rW; svartr U. 2. læví W1, 2; levi U; leivi r1; leifi r2. 6. gífr rW; gvþr U. — hrata W2U; rata r1, 2W1.	1 betegner „paa første Sted“, 2 „paa andet Sted“.
53. mangler i U. 2. hamr rW 7. þar rW. 8. anga med streg over sidste a r; angan med streg over sidste n W.
55. mangler i U. 1. 2. Gengr Óðins son við úlf vega rW. 3. Viðarr of veg rW. 5. hveðrungs W; hveðrvgs r. 6. of rW. 7. hiǫr W; hioR r.
56. mangler i U. 1. Gengr (for Þá kemr) rW. 2. hloðyniar med prik over y W; hlø̨ðyniar r. 3–12. neppr af (at r) naðri niðs ókvíðnum; munu halir (hallir r) allir heimstöð (heim steið r) ryðja, er af móði drepr Miðgarðs veorr rW.
57. 1. mun sortna rWU. 2. sigrfolldinar U; sǫkkr fold í mar rW. 4. heiðar rU; heiðum W. 6. ok aldrnari rWU.
59.* 60.* 61.* 62.* Jfr. SnE. I, 200. 202: upp skýtr jörðunni þá ór sænum, ok er þá grœn ok fögr; vaxa þá akrar ósánir; ........ koma þar Baldr ok Höðr (kemr þar Baldr W, hvor Ordene ok Höðr ere udslettede) frá Heljar; setjast þá allir samt ok talast viþ ok minnast á rúnar sínar ok rœða of tíðindi þau, er fyrrum höfðu verit, ok Miðgarðsorm ok um Fenrisúlf; þá finna þeir (finnaz þar W) í grasinu gulltöflur þær, er æsirnir höfðu átt.
64. SnE. I, 78. 80. 1. veit ek standa rWU. 3. þaktan WU; betra r. 4. Gimle rWU. 5. þar rU; þann W. 7. um WU; of r.